Наместо залудно да се опивате со безнадежноста на очајот и на гневот, воздигнете се од својата несреќа со силата што ви е дадена да ја имате и со неа да создавате и од пепелта изградете нови храмови, изберете нови водачи, направете нови семејства!
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Папата е дојден и да го благослови поставувањето на првиот камен-темелник на новиот храм на пресвета Мадона, на влезот на градот Скадар, на место каде што до вчера беше извишен Атеистичкиот музеј.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Охридска каза; дека истото село, според пописот на Охридската каза, било одредено од турската власт како дервеџинско село што го чувало патот што водел од Охрид, преку манастирот Свети Наум, за Горица (денешна Корча), за Арнавуд Белгради (денешен Берат) и за Авлија (денешна Валона); дека манастирот му плаќал данок на господарот на Охридската каза Џеладин-бег; дека во одобрението на Цариградската Порта за градење на нов храм, стои оти манастирот е во Охридска каза, дека иконата на свети Архангел Михајло што е подарена од Влашкиот кнез Александар Наруци во 18 век стои: „На манастирот Свети Наум, Охридска каза; дека и други управувачи на Влашко: А.Апсиланти, М.В.Сукул, и К.Мирузи, кои сметале дека нивната земја порано била под духовно раководство на Охридската архиепископија, му подарувале подароци на манастирот како светилиште на таа архиепископија; дека во минатиот век, во манастирот по разни поводи (на прошетка, на панаѓур или на одмор) навраќале австрискиот, грчкиот и рускиот конзул, кои во писмата до своите влади го опишувале значението на овој манастир давајќи податоци дека тој се наоѓа во Охридска каза, Битолски вилает и дека манастирот имал големо богатство со кое го издржувал училиштето во него, а ги помагал и другите училишта во Охрид.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Некогашните свештеници, кои додека владеел Ихнатон биле понижени, го повеле народот, кој никогаш не ги заборавил старите богови, со одмаздничка страст и фанатична осветољубивост да ги урне новите храмови, и го забраниле монотеизмот, враќајќи ја старата религија на многубоштвото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
На местото кај што се кревал новиот храм се отворила длапка страшна, понор адски, во кој Господ ги собрал црвоточните тела на лажните и алчни богоумјасници, новите Вавилонци.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Мојсеј, за кој брат ми претпоставуваше дека бил близок до фараонот Ихнатон, не можел да се одрече од својата посветеност на богот Атон, па сковал план “да се основа ново царство, да најде нов народ кому сакал религијата што Египет ја презрел да му ја подари за уважување.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)