За Татко тоа беше откривањето на една вистинска ракописна Атлантида на Балканот, на едно прекинато и изгубено време, која според Татко требаше да доведе до нова свест кај балканските народи, во однос на комплексноста на нивниот идентитет и до ново откривање на историјата.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Можеби затоа Кејџ највеќе сакал на едно место да собере повеќе автохтони уметности, кои, секоја за себе, подеднакво би поттикнувале нова свест и искуство за нештата околу нас.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)