А немаше ништо понепостојано, понејасно, позагадочно, подвосмислено од напишаната балканска историја, величана секогаш од новите пишувачи - победници, кои речиси никогаш не се надоврзуваа на претходните, туку секогаш почнуваа одново.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)