Таквите направи, значи виртуелните машини, не се релевантни само во смисла на новата антропологија на некомуникативното јас во 80-ите и 90-ите, туку исто така усмеруваат кон нова онтологија на коопстанок, на (паралелни?) алтернативни и виртуелни светови и кон нови анализи на (раширената и технолошки моделирана) сетилност.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Мора да се развие нова антропологија: карактеристичната способност на нашиот вид да складира, обработува и пренесува стекната информација (“човечкото достоинство”) треба да се разбере преку оваа пракса.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Таа нова антропологија, којашто извира дури од еврејското христијанство и којашто во луѓето гледа само прав, не треба само спознавнотеоретски, на пример психоаналитички или неврофизиолошки да ја обработиме, туку и да ја претво риме во дејство.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Со тоа се остварува нова антропологија: „ние“ е јазол на можности, што се реализираат дотолку повеќе колку подлабоко ги зграпчи можностите што лебдат во него, значи, креативно ги обликува.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
А со тоа не ни е наметната само една нова онтологија, туку и една нова антропологија.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Со тоа не ни е понудена само една нова онтологија туку и една нова антропологија.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Таа нова антропологија што ја наоѓаме уште кај јудео-христијанството (кое во луѓето гледа само прав) не треба само сознајно-теориски - на пример, психоаналитички или неврофизиолошки - да ја прифатиме, туку и да ја претвориме во дело.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)