Го нема на десното Чуварот, а на левото Лукавиот... Не се чувствува нивната тежина.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Тие негови раце му тежеа на Џемал-ага но желбата да се ослободи од нивната тежина беше плашлива.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Како да лебдам во длабока вода, лесно и подвижно.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Мавтав со нозете низ темниот воздух и не ја чувствував нивната тежина.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
И тој ги корнеше и ги префрлаше тие камчишта на сината месечина, ги заџидаруваше сиот извиен под нивната тежина, ги беспокоеше мртвите во она свое крваво беснило, од онаа страна на разумното, за кое што сепак ниеден од нив не промолви ни зборче.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
До пред малку мислеше дека ќе ја сочува во себе онаа зафатеност и ќе може да ги посреди малку лостовите, со кои кога ќе му дојде време требаше да ги носи и да ги наместува трупците, намалувајќи ја нивната тежина; мислеше дека ќе најде во себе желба да ги подреди и нив така, за еднаш кога ќе биде потребно, да може само со еден дофат, со едно движење, да ги покрене и да ги намести.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Направив движење како да ја мерам нивната тежина.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Ги собрав во ранецот за спомен и кога го нарамив се свиткав под нивната тежина.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Но големото дрво може да роди многу плодови и воопшто да не ја почувствува нивната тежина – рече старецот.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)