Мајката, Таткото и нивната рожба, синот-наратор на балканската сага најчесто ги поставува во позиција над и пред секоја држава и под било каква припадност како верни поданици на татковината на животот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
И велам: Нека долетаат сите орли За да им го отсликам Сродството со каменот За да им истечат очите во каменот И каменот да им се всели во утробата Како нивна рожба Како статуа неподвижна.
„Век за самување“
од Веле Смилевски
(2012)