Нема вистински крај на нивната посета; нема последно уживање во чистата светлина на нивното конечно место за одмор, го нрма свечениот проштален појадок со конечниот леб со сусам на балконот покрај море, нема последно пливање во базенот, последен сет на тенис, последниот лесен ручек во ресторанот во анексот, последното нуркање без костим за капење на гребенот близу до нивната омилена мала плажа, го нема потоа поспаното одмарање врз лигештулите, последната купка во џакузи, последното доцнапопладневно повлекување за последен пат да се води љубов на последниот љубовен начин, паѓајќи во сон, кожа крај кожа, во взаемна прегратка; го нема последниот повик за будење од тој сон, последниот предел и десерт.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Како и да е, нивната посета не ѝ донесе нималку радост.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Во својата радиограма Едмондс ќе истакне дека британските воени мисии биле постојано набљудувани од членовите на ЕАМ-ЕЛАС и на КПГ бидејќи “луѓето кои ќе се видат дека разговараат со членовите на сојузничките воени мисии или ги посетуваат нив се задржуваат и испрашуваат за причината на нивната посета или за што тие разговарале и повремено се апсат или некои протестираат и се затвораат на една или две недели“.329
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Ги препишувам белешките од нивната посета: И на обајцата им се допаѓа раздвиженоста на градот. – Но овде луѓето само се палат и мавтаат со рацете! А притоа се смеат!
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Со забележаното хаику завршува записот за нивната посета минатото лето.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Малечка пауза, во која доаѓа до израз гласот од екранот со тркалечко „р“: ...се прретпоставува дека евррото ќе извлече од перрниците над милијаррди маррки...
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
- А чувството на мултинационалноста, на мултикултуралноста?
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)