нивен (прид.) - глава (имн.)

Еден човек се прашува за своите мисли: „Кој го мисли ова?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тие беа толку навикнати на бучавата на камионите со приколки и на двокатните автотранспортери, што дење и ноќе одекнуваше на автопатиштата, но и на брмчењето на авионите над нивните глави, како и на далечната врева на фабриките, валавиците и леарниците, така што мораа да подзастанат и да ги начулат ушите за да ги слушнат, онака како кога сакаме да го слушнеме отчукувањето на ѕидниот часовник во некоја соба.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Има луѓе кои веруваат дека мислите што минуваат низ нивната глава не се нивни.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И тројцата запреа стаписани. Високо над нивните глави ослепувачки блескаше големо сино око.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Снимателот тој ден не само што не дојде со пусулче в раце, ами и им се извини што не може да оди со нив - камењата биле лизгави во брзаците, на неговите гојзерици биле испаднати опковите, а секој инструмент на неговиот врат чинел колку по една нивна глава.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Се губеше во нашите извици во кои се бараше нивната глава.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Особено јасно се слушаат ударите кога чекорите идат точно над нивните глави.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тие луѓе иако сонуваат дека главата им е негде високо, како врвот на Килиманџаро, и се занесуваат дека нивната глава ги надвишува сите други, не забележуваат дека така им се причинува само поради оној бел облак што вечно е присутен на високиот врв.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)