Ова може да ја одразува интернализацијата на геј-синот на мајчината хетеронормативна моралност и на нејзиното љубовно суспендирање на таа моралност во негова корист, нејзиниот двоен став на отфрлање и прифаќање.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Сигурно, таа поделена приврзаност може да го оживее или да го подгрее споменот од детството за мајката замислена и како невидено попустлива и како неприкосновено строга, трогната од близината со сина си, а пак морално или естетски згрозена од неговата настраност.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тие поделени лојалности не се само психолошки.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Мислам дека напнатоста меѓу традиционалната машка геј-култура и феминизмот барем делумно е недоразбирање на политичката намисла на машката геј-култура.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
За разлика од нејзиното љубовно величање на различни диви, ѕвезди и активности што се идентификуваат како женствени, внесеноста на машката геј-култура во женственоста може исто така да изгледа дека е сосема во согласност со некое нагласено непријателство кон вистинските жени.395 Оттука и вечниот феминистички укор: нема тука ништо смешно.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
На жените, затоа, може да им личи дека машката геј-култура се усојузила со машката стрејт-култура во оцрнувањето на жените; може да им изгледа дека го зајакнува омаловажувањето и обезвреднувањето на жените, било имплицитното, било експлицитното, кое им е типично на патријархалните општества и на културните ставови што тие ги крепат.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
На самите жени, пак, искуството дека се жени можеби и не им е секогаш многу-многу иронично, а камоли начисто урнебесно, иако и тоа како може да имаат желба или потреба, одвреме-навреме, да се тргнат од него и да се оградат од неговите општествени значења.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)