ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

И така патот продолжува, со кратки одмори, кон Париз, и така, додека ја минуваш Еворпа, додека нејзиното срце го сечеш со колаи поминуваш многу државни граници без формалности, без долго и мачно прегледување на патните исправи, без удирање на печати и други формалности, не се лувствуваш дека си минал од една во друга држава, туку како да си минал од еден во друг град на иста земја.

Избраникот на нејзиното срце беше Јон, едно здраво, цврсто момче со румени образи и убава насмевка, син на млекарот што со каскет на глава, секоја квечерина доаѓаше дома и ни носеше пресно млеко.

Нов цвет во нејзиното срце.

Штом неговото мртво тело го изнесоа од храмот - свена и нејзиното срце: Херо умре на рацете од својата верна дружбеница Јанте.

Но нејзиното срце беше ледено. Затворено...

Тој не го разбра сјајот во замаглените, од среќа, очи на Сашка. Ни копнежот на нејзиното срце.

Сето доживеано вечерва беше вистинско, што толку го сакаше, по што толку копнееше нејзиното срце.

Секое нешто во кое се загледуваше, разбудуваше море од спомени, ја враќаше во далечното минато и копаше во нејзиното срце, кое изгоре во огнот на нејзините копнежи и напразни очекувања.

Неуморно копа во нејзиното срце - не би ли истргнал оттаму близок, сакан трепет: заради неа, заради сите. Најповеќе заради неа...

Не растевте од нејзиното срце во очите од мермер не ја вселивте залудноста на своето пролетно ‘ртење Бевте немоќни. Оставивте сама да умира.

Токму така пее и оваа птица, пее и продолжува да пее без да застане да земе здив, и се плашам дека нејзиното срце може да препукне ако не престане за да земе здив.

Нејзината коса сè уште мириса на чисто во зачадената просторија, нејзината дланка веќе почнува по малку да се поти нежно стегната во неговата, а во ребрата го чувствува нејзиното срце – чука од некоја нејзина, за него сè уште непозната длабочина додека тој полека ја води, со сигурен чекор.

Што се случило со нејзиниот ластар, што се отчепи од нејзиното срце?

Ни глас, ни вест од тој што само ја подотвори портата на нејзиното срце.

Виктор го чувствуваше рамномерното чукање на нејзиното срце.

Рада одвај ја слушаше. Се прашуваше дали нејзиното срце е доволно силно за средба со судбината.

Зборот „врати“ како да го прободе нејзиното срце, се вознемири, свеста ѝ се разбранува.

Мислата ја гарнира со насмевка, а со очниот сјај веќе му го предаде клучот до нејзиното срце.

Туку само на тој што веќе се вгнезди во нејзиното срце.

Таму некаде близу до квазарите, до тие далечни ѕвезди, таа стоеше трепкајќи во ритмот на нејзиното срце.

Од сред водјето списка од болка! ’Ивлин!

Дури тогаш се збрчкале исушените гради и на камениот раб наскоро останало само купче прав.

По неколку дни ѝ замрел здивот, како и гласот, арно ама неподвижните гради не ѝ загубиле ништо од благото изворско изобилие, и заспаното дете во вдлабнатините на нејзините боски сè уште го слушало нејзиното срце.

Сети како тој ја зграпчува за рака: ’Ајде!’ Сите води на светот навалија на нејзиното срце.

Како што наближуваа, нејзиното срце почна сѐ поинтензивно да чука, препознавајќи го и него: тоа беше нејзиниот љубен Петар. Рака под рака со Атина.

Го понесуваше и го ужасуваше жената од која бликаа зрелоста и подготвеноста страсно да даде сè што извираше од длабочините на нејзиното срце, од душата и од пичката, а притоа да биде детски наивна во виртуозната игра со која двајцата се спојуваа во мирис на свежа пот и едвај чујни, неартикулирани гласови, во топлина и сласт разлеани по чаршафот.

Зборувајќи, таа правеше грациозни кружни движења со белите раце пред себе, при што се спојуваа точките што требаше да ја означат земјата, небото и нејзиното срце, и јас сетив како ми се олабавуваат мускулите и ме обзема некое чувство на целосно спокојство и убавина, наспроти тоа што се говореше за некаков гроб.

Тоа, само нејзиното срце го знаеше. ***

Тука се бабините! открива нешто убаво во срцето забележувајќи како се стиснати околу неа, ама така, при свртувањето, додека низ нејзината глава се разбиструва сликата од мигновеновиденото: Добра со малечката таму во ќошот, со главата во скутот на мажот, а тој седнат со грбот на штиците и со отворена уста, Чана со мајка ѝ крај неа Види лебати, Чана си има ќерка! и никако да се сети кои се другите расфрлани низ бовчалаците и пљачките, и одеднаш она убаво во нејзиното срце станува болка.

Да можеше некој да наѕре во нејзиното срце. Тоа беше скршено засекогаш.

Ти сакаше да ја донесам Африка и нејзиното срце. Конго во нашата соба. Модрите води на Танганика. Изворот на Нил. Занзибарските ѕвезди.

Па дури и тогаш кога дошол со својата тајфа за да ѝ направи серенада пеејќи ѝ ја песната за несреќната Рајна Коцева, таа и самата не го сфатила најсериозно, иако зборовите, што ѝ ги испраќал преку песната, Рајна, самата ми го призна тоа, втасувале дури и до нејзиното срце.

И кога пак на грчки ѝ го читале писмото за двајцата внуци кои лани останале меѓу карпите на Клефтис во Грамос, дека и тие јуначки отстоиле за славата на Грција, тогаш нејзиното срце не дознало гордост, не почувствувало достоинство, туку се згрчило во непреболот и во навредата затоа што тие, имајќи своја земја, свои корени натопени со крвта на толку други јунаци, во писмата и пишувале оти загинале како Грци за Грција, а неа затоа што не го знае грчкиот јазик и в црква не го разбира попот грчки и не знае на грчки да му се моли на Бога, ја презираа.

Пелагија само климнува Така е, мајко Персо, во нејзиното срце има место за многумина, за сите Егејци, како и во твоето! Перса длабоко издишува.

Надвор Свети Илија се растрчува со своите огнени кочии по небото веројатно со намера неговите секавици да го разбркат црнилото од нејзиното срце и да ја истуркаат сета болка од незиното згрчено срце!

Така ја отвори насмевката во темното лице, а се надева, внесе и малку радост во нејзиното срце.

Не знае поради што, ама никако да го прифати како нормално дете кое оваа есен за прв пат треба да појде на училиште, особено не може да прифати почесто да се гледааат со Пеличка, нејзиното срце слути само лошо, чувство што не сака да го сподели со Пелагија.