Тој е токму нејзина спротивност. Молчалив, повлечен, речиси нем. А кога пишува – разоткриен, агресивен, сетилен.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
„Но, човекот не можел да ги избори своите најстари и наједноставни поими поинаку туку со соочување на спротивноста со нејзината спротивност, и дури така постепено научил да ги раздвојува двете страни на антитезата и секоја да ја мисли не мерејќи ја свесно во однос на другата.”
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)