нејзин (прид.) - родител (имн.)

Потоа испотени, вжештени, втрчаа во спалната на нејзините родители и весело водеа љубов во широката француска постела.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Но, сепак, го знаеше и проблемот со пари на нејзините родители.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Едно тригодишно девојче кое очигледно сѐ имаше загубено во толпата, како кутренце цвилеше по нејзините родители.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Бидејќи не можеше да биде ништо друго освен она што нејзините родители сакаа да биде, а нивната желба беше таа да биде момче, Џоан можеше единствено да биде - ништо.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
И калуѓерката Смилја не го напушташе манастирот. Дојдоа нејзините родители да ја земат дома, но таа се затвори во одајата и не излегуваше надвор, не сакаше да се сретне, да се види.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Заклучи дека Германија не е охриѓанка и дека колата сигурно е на нејзините родители.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Откако ги утврдија процентите, убедени дека и тој поверувал во статистиката што ја изработиле нејзините родители, поминаа на организирање на неговиот сексуален живот и изборот на партнерките.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Ќе одам кај баба ми – рече – ако си уште тука кога ќе се вратиме, ќе си играме, важи? - Важи – зловолно ѝ одговорив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ама, по неа излегоа и нејзините родители.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Којзнае што стравови претрпеле постарите. А и нејзините родители, иако уште биле деца.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Да го прикачиме меѓу знаците за наводници како дијалог, и да му додадеме уште нешто, вака: „Било која реченица“, изјави новиот љубовник на Шила на балконот на станот на нејзините родители во Ки Пердид, на Флорида, кадешто младиот пар заедно избега на еден долг пролетен викенд и кадешто во моментов голи се лешкареа на средномартовското претпладневно сонце, „може да ја започне приказната.“
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Овој град некогаш полн со здравје, сега неухранет, вошлосан, отворен кон болестите на душата и телото, на работ од епидемијата на тифус, на уплав, на треперење пред неизвесните времиња, под ударот на болести и несреќи што најнапред, како по правило, прво ги погодуваат сиромашните, брзо фаќаат корен и се шират меѓу најмногубројните.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Така Агата остана и плод, и чувар на љубовта и страста на нејзините родители.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И тука се сите, сите, сите: децата, Цви, неговите, нејзините родители дојдени на посета кај сватовите и таа облечена во фустан со ведар дезен и прекрасна берлинска шапка по последна мода што не допушта во очите да ѝ бие сјајното галициско пролетно сонце... 
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сепак ја видел девојката како граба од една двоколка големо парче месо и како бега со трчање веднаш за да стане мрак во мракот на простор до кој зелената небесна светлина не достасувала.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Подоцна Онисифор Проказник со зачуденост ја нишал главата: во Кукулино дошла по свои тајни патишта вистината, ако тоа сепак била вистина, дека Ганка со бегање се спасила од напасници, што им ја запалиле куќата и ги потерале пред камшици врзани пред своите коњи нејзините родители со поголема група недолжни селани.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Имено, тој и неговата содружничка биле најдени во гаражата на нејзините родители, веќе усмртени иако и прегрнати, дури наредниот ден, кога татко ѝ си ја побарал колата за на работа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Изгледа таа го забележа моето изненадување и рече: - Ние сме просфиги...9 – и почна да нѐ води по патиштата што од Турција до Ревани, сега Дипотамија, пропешачија нејзините родители со двете ќерки и четирите синови.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ни краток, ни долг, ни премногу тесен, ни премногу широк, со убав пад и лесно оформени ноздри.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Многу често ме будат нејзините родители кои гласно крескаат за ќерка им да ги чуе.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Мојата мајка Амалија Натансон уште била во годините на невините мечтаења кога нејзините родители, без да ја прашаат, го договориле нејзиниот брак со трговецот со волна Јакоб Фројд, кој веќе бил вдовец и тукушто станал дедо.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Со сопругот, кој бил постар од татко ѝ , морала да замине од Виена во едно малечко гратче, каде што заборавила да мечтае и да плаче.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И тие, старците, сѐ поретко се појавуваа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш Криста ја посетуваа нејзините родители.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ќеркичката на Криста престана да доаѓа. Можеби доктор Гете го имаше побарано тоа од нејзините родители.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа ја донеле одново во Гнездо, и веднаш штом си заминале, Криста се раздвижила, и почнала да офка по ќеркичката.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Еднаш, кога нејзините родители дознале што станува откако тие, по посетите, заминуваат дома, ја зеле Криста дома, и таа минала неколку недели со нив, во потполна неподвижност.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во тие мигови таа исчезнуваше. Кога тие беа крај неа не умееше ниту да зборува, ниту да гледа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)