Немаше ветер, ама она малку што имаше од возењето на чунот, ми носеше некој мирис од нејзината пудра или од не знам што, што си клаваше.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
По неколку минути вашиот нос е непријатно надразнет од нејзината пудра.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Нејзиниот мирис беше таму, но тоа не знечеше ништо, зашто собата секогаш беше исполнета со нејзиниот мирис, не само од парфемот на нејзината пудра за лице и помадата за лице што ги употребуваше, туку и од нејзиниот сопствен специфичен мирис, кој ѝ беше во здивот, на косата и кожата, и кој беше битен елемент за неговата страст кон неа, нешта што сега го револтираа, зашто и мирисот и нејзиното тело ја играа главната улога во неверството.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)