ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Над нејзината постела стоеше фотографија. На неа: Таа и Тој.

Авторот не сметаше дека е првиот во нејзината постела на распуштеница, но во ниеден момент не доби впечаток дека Граматниковски некогаш влегол во оваа соба.

Тој е, се врати, без вина никој не векува в затвор, а таа, ако чека друг, ако се надева на скокотлива ноќ, се излагала, тој сега ќе е стражар над нејзината постела.

Нејзината постела беше мека како и порано. За богословот и за агентот. Не само за него.

Кога пак Јаков ќе заминеше, таа не можеше да заспие и ги впиваше во ноздрите, исцрпена од дивата љубов, мошусните мириси што во нејзината постела ги оставаше неговото жилаво темнокожо тело и кои одново ја преплавуваа и до болка ѝ го јакнеа копнежот по него.  Утрото го обои прозорецот во румено.

Гладен по нејзиното тело, Јаков со возбуда ја очекуваше Ребека легнат во нејзината постела.

Наместо да се обиде да дојде до некоја информација што ќе содржи или барем ќе наслути некаков излез тој по втор пат ги исцедува помеѓу забите истите веќе искажани констатации: дека Загорка минатата ноќ не ја поминала во нејзината постела и дека за жал не е пронајдена нигде во кругот на болницата.

Некаде кон пладне, нејзината рака ја испушти мојата. ѝ ги склопив очите, станав, излегов на балконот.

Добрата Душичка уште неколку дена разговарала со празното, и ги прашувала дали им треба нешто и ги уверувала дека сѐ ќе биде добро оние кои приоѓале до нејзината постела во собата за умирање.

А тој ден, по таа средба, си ги повторував зборовите на Добрата Душичка: „Сѐ ќе биде добро“, а тие бледнееја пред прашањето: Зошто страдаше таа, која никому никогаш не му беше сторила зло?

Седев крај нејзината постела, ја држев за рака, ја слушав како кркори.