Веќе не помнам во кои нејзини зборови ја откривав нејзината ненаметлива грижа за мене, за она што ме очекуваше во животот, но помнам дека при секоја од тие средби ја споменуваше Клара.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Мислам дека додека ги изнесував моиве дилеми ова треперење на нејзините усни го претставуваше тој прв знак на сомневање во постоењето на тоа време кон кое се беше упатила нејзината помисла.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Јас ја препознавав нејзината помисла на смртта по онаа грижливост со која дел од луѓето кои гледаат како им се ближи крајот се однесуваат кон оние што ќе останат по нив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
- Глупости зборуваш! - ѝ свикав, но се стресов од таа нејзина помисла.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)