нејзин (прид.) - место (имн.)

Веднаш по првата недела од вселувањето во домот на Томо и ги предочи правилата на однесувањето и нејзиното место во куќата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ми се чинеше дека кога јас би била на нејзино место, би побегнала од дома, каде и да е, сама во светот.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
И немаше... по неколку месеци, Кизо ѝ се придружи на Родне, а сликата од Роска ја подместија подолу зашто на нејзиното место го залепија Кизо, како помлад, со сѐ уште црна коса на која само зулуфите му беа прошарани.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А кога ветрот ја однесе со себе и долгата зимна ноќ и кога на нејзиното место ја истури виделината на тој немирен пребликнат ден, занесувајќи ги по својата насока тешките капки на капаците во неговата стреа, Змејко веќе немаше што да чека.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа траеше еден век, а за тоа време не постоеше повеќе ништо друго, освен оние рапави, скокоткави допири, пред кои тој еднаш можеше само да ја повлече едната, а на нејзиното место да ја подаде другата рака.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Професорката Каљопи не ни предава македонски, туку немски, а на нејзино место е една тиха, дробнолика, со силно црвена уста, со коси веѓи и мали очиња.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
- Каква стара куќа какво Маџар- маало! На нејзино место се оние огромни банкишта, зарем не знаеш?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Писателката миговно се стаписа, посака да е меѓу децата, и таа да поздравува, тоа е полесно, а на нејзиното место да е некоја друга личност.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Така, уште кога, по големата преселба од западниот брег на крајезерскиот град, запревме крај брегот на оваа брза река, се вселивме во една стара напуштена беговска куќа што ја милуваа сенките на четири мамутски тополи, извишени помеѓу Дрвениот мост и старата Женска гимназија, која подоцна го доби името на Јосип Броз Тито па по последниот катастрофален земјотрес, сета растресена, беше урната иако можеше да биде спасена, и на нејзиното место беше изградено троделно здание, што потсетуваше на пагода, во кое беше сместен Централниот комитет на Комунистичката партија, сѐ до нејзиниот пад.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„Веднаш ќе се вратам назад“, помислувам, небаре коњите ме повикуваат да тргнеме, но сепак ѝ дозволувам на сестрата, која мисли дека сум зашеметен од топлината, да ми ја слече бундата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ја отворам и барам меѓу моите инструменти; младичот, сепак, ја подава раката, посегајќи кон мене за да ме потсети на моето ветување; ја дофаќам пинцетата, ја посматрам на светлината од свеќата и повторно ја враќам на нејзиното место.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)