нејзин (прид.) - време (имн.)

Таа ќе излезе кога природно ќе пристигне нејзиното време.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Нејзиното време, кога како заздравена требало да се јави на работа, одамна изминало.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
И сега, во ова невозможно враќање во родната земја, кај овие луѓе заробени од себеси и од другите во синџирите на сталинските идеи, носам со себе еден од мајчините ‘рѓосани клучеви на можното враќање за да ми ја отвори бравата на едно друго време, нејзиното време... * ...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
За неа враќањето значеше по долго потиснуваните емоции, да ги стаса живи­те пред да мине и нејзиното време.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
По малку тој замислено рече: Кога те слушам, почитуван пријателе, ми се наложува мислата дека балканските народи, во чии јазици се вкорениле ориентализмите кои тешко може да се откорнат можеби се во суштина многу поблиски до османската цивилизација и нејзиното време отколку што би сакале да бидат!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но каква врска има ова со ориентализмите, со односот кон нив кај балканските народи?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сликата – една од водечките и најценети достоинства на современата македонска поезија е облик низ кој мислата се мачи да го скамени невидоизменето нашето некогашно време; впечатлива слика на разделбата со оние што одеа на туѓина, сликата на велигденското оро, сликата на жетвата се составки на духовниот пејсаж на македонската географија и обраќањето кон неа не значи враќање кон нејзиното време туку протест кон духовната унификација што произлегува од нашата инертност.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)