нејзин (прид.) - врата (имн.)

Со куќата-во-себе и низ нејзините врати ќе излегуваш на сокаците на Ур и Урук, на Лагаш, Киш и Нипур, на ридовите на Вавилон и Нинива, ќе талкаш низ нив како низ длабините на клинестото писмо и ќе се враќаш повторно назад со песните за Гилгамеш во себе, и не ќе знаеш зошто токму тој со тебе и болката на Енкиду низ тебе, зошто токму твоето тело и твојата душа се одредени за да се исповедаат низ просторот кај што диши твојата сенка, на јазик кој ќе го разбираат сите, небаре самите шетале по долините и горите на писмото изрежано во калта.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Таа вечер, враќајќи се низ ходниците преполни со темнина од прегорените сијалици, потскокна кога од сенката пред нејзината врата се оддели машка силуета и направи чекор кон неа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
А треперењето се растегна како жица и ѕвони на нејзината врата, мојата пријателка отвора, гледа и се насмевнува.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Во недела попладне, ѕвончето на нејзината врата брзо и нестрпливо заѕвони неколку пати. Професорката збунетто ослушнуваше.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Како и пред тоа и сега, кога се гледа пред нејзината врата, ноќта е сина и во неа се е несигурно и нестврно како и во детски цртежи.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Тој друг го гледаше сега како стои со потпрено чело на нејзината врата.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Снеже и јас, бидејќи живееме на ист кат, имавме уште малку заедничко време, во лифтот, и потоа пред нејзината врата, колку да размениме збор – два.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Го виде оној Мартин како те гледа? – ме праша таа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кога Ѓорѓија ќе почнеше некоја тема, таа си пивнуваше од чајчето и го гледаше немо од крајот на тркалезните очила.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- А Равел ти се допаѓа? - Ѓорѓија сѐ уште се обидуваше. - О! Болеро! - рече Французинката и ентузијастично кимна со главата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Така, уште првиот ден од нејзиното враќање, испече од своите специјални колачи и заѕвони на нејзината врата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Остана уште неколку секунди да стои пред нејзината врата, несвесен за тоа што се случило.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Топката на С удри во прозорецот од нејзината врата и жената од страв се наведна; изгуби контрола врз автомобилот, удри во најблиската улична светилка и загина на лице место.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)