Гледајќи во небото, дишејќи длабоко полека ги затвори очите и само ја чувствуваше во себе убавината на чувството кое ѝ се разлеваше низ телото и целосно ја обземаше секоја нејзина пора, продирајќи до сржта на целото нејзино битие. Чувството на љубовта и нејзиниот бескрај.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Секогаш кога болката ѝ ги зграпчуваше слабините со својата почетна болка, и потоа, кога преминуваше во постојано пулсирачко тиштење, таа ја туркаше загриженоста за Даниел во понепристапните катчиња на нејзиното битие.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)