нечуен (прид.) - збор (имн.)

Сѐ што било смрт бегало од нив како од смрт и се влечела по нив чудна и болна мелодија со нечуени зборови со кои се споменувало човековото раѓање и умирање, неговиот секавичен пат од колепка до одар - тоа мајка му на Куно Бунгур го оплакувала синот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Биле педесет и девет и од пат им се тргале и арамии и ѕверови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Никој не знаеше што да му одговори на овој еден единствен ама толку необичен и досега од никого во овој крај на заедничката татковина неизустен и нечуен збор.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)