А во прошетката по калдрмата качен на велосипедот спомнатиот Господ замислете си го и поднапиен.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Тој велосипед со излижани гуми Господ морал секој ден да го вози по нерамната калдрма покрај Серава и низ Бит Пазар дури во Чаир.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Не сакам тука! Не сакам! Не сакаше да биде со нас.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Двајцата чекорат по нерамната калдрма и молчат.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ние, стотици деца, застанавме крај оградата и, држејќи се за сребрестата жица со остри боцки, го слушавме пробивниот и писклив ту покорен, ту испрекинат, жалосен и молбен глас па Ѓорѓи и бавното суво и едностојно клопотење на тркалата и коњските копита по нерамната калдрма.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Некои од нив се на налани, па под нивните нозе се огласува секој час целата клавијатура на нерамната калдрма.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)