ненаситен (прид.) - усна (имн.)

Ноќта почна да ги отвора своите ненаситни усни.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Грстот песок крај неговите нозе само за миг ќе потемни од палавата капка мастило што бегајќи од перцето веднаш се впива во ненаситените усни на песокот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)