Барем сега, додека сум во собата сам, можам слободно да заклучам дека сѐ повеќе наликувам на оној наш Кочко, партизанскиот песнопоец.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Колкупати горе во планината ќе ме поткренеше од сон неговиот глас.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Речиси сум сигурен дека не го слушна дури ни ова мое неконтролирано вежбање на гласот.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)