негов (прид.) - тивок (прид.)

Ја претставував поезијата на Махмуд Дарвиш во катедралната црква Света Софија во Охрид, како на заедничка молитва на обединетиот поетски свет, на еден вид свето заедничко присуство, според синтагмата на поетот Рене Шар.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Веруваше во неговата тивка, внатрешна моќ врз која се темелеше опстојувањето на семејството во тешките балкански години.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тогаш обраќањето во храмот го завршив со зборовите: Народот на оваа земја, на Македонија, во храмот Света Софија, му го дари најсветото што може да му биде подарено на еден поет - неговата тивка светост и тишината на истрајбата во времето, како пристан на големиот Махмуд Дарвиш во враќањето од егзил во силната прегратка на човештвото...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)