Меѓу неговите долни, широки гранки лежеше човек. Со прсти зариени в почва. Беше тоа брат ми.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Истата насмевка како и тогаш, и сега играше на неговата долна уста.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)