Тоа е и разбирливо: судијата ги изнесува само оние аргументи што ги потврдуваат неговите тези.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Татко беше убеден, како и Камилски, обележан со картезијанскиот дух на париска Сорбона, со неговата теза дека историјата не би требало апсолутно да биде во служба на метафизиката.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
На судијата му е дозволено да заборави да ја истакне и онаа многу важна поединост: дека двете жени биле и платени чиновнички токму на тој Мирко Бунде; дека биле задолжени да извршуваат негови наредби, а дека нивната работна обврска била трагањето по грешките и непримерното однесување на авторите и другите работници од културната сфера со нагласка не само на нивните либерални, националистички па и анархистички сфаќања туку и однесувањето.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Моќта на зборот, според неговата теза, може да се прекине со употреба на ножици. 6 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Иако неговите тези не се лишени од историска основа, Мисирков често е под влијание на податоците од јуначката народна епика.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Благодарејќи на тие негови тези, Пазолиниевиот филм „Сало“ доби сосема оригинална интерпретација: „Кога Пазолони во еден филм им даде на актерите да јадат гомна, тоа беше симболично затворање на кругот“.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)