негов (прид.) - сопруга (имн.)

По завршувањето на доказната постапка, судот, по одржано- то советување и гласање во октомври 2009, со меѓупресуда,5 го одби тужбеното барање на Јакшиќ за надомест на штета како неосновано затоа што тужителот, наводно, самиот – поради својата небрежност – се довел себеси во состојба на ризик по неговото здравје, а доколку сметал дека таа задача е опасна по неговиот живот требало да одбие да ја изврши.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Да биде иронијата поголема, беше одбиено и неговото барање за делумно ослободување од судски трошоци т.е. од плаќање судска такса,6 затоа што и тој и неговата сопруга, со која имаат две малолетни деца, се невработени и во тешка економска состојба.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
СКИТАЊЕ ПО БЕЛ СВЕТ ДОДЕКА со колата минував низ Булоњската шума, на еден крстопат, пред црвеното светло на семафорот, ме престаса еден „Фордкапри“, кој го возеше млад човек, а до него седеше русокоса жена, веројатно негова сопруга.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Кога ќе го повикаат на изложба, тој инсистира дека не може да патува сам, туку треба да го следи сопственикот - неговата сопруга.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
„Боже мој,” рече неговата сопруга Сузан на жената што седеше до неа.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Додека неговата сопруга со службеникот на галеријата расправаше за некои детали на осветлувањето и обележувањето на сликите, како и за програмата на таа вечер, Френк восхитено пак ги набљудуваше самите слики, толку блиско познати, а едновремено сега толку сјајно званични, како нечии деца или студенти кога дипломираат.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Бидејќи веќе ги немаме средновековните закони со помош на кои им се суди на самите животни, единствениот начин на којшто законот би можел да го третира Куликовиот прекршок е да се суди на сопственичката - неговата сопруга.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Така, за да ја продолжи играта, филологот беше принуден да пречекори некои ограничувања поставени од неговата сопруга.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Се случи токму во времето кога неговата сопруга почна со својата постојана пријателка попладне да излегува в чаршија сè поредовно и поредовно, тој да се праша: која ќе биде следната појава?
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Неговата сопруга беше во фокусот на неговите одмаздољубиви чувства.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Без да ги затвори вратите од гаражата, се одвеза по патот по кој неговата сопруга одеше пред еден ден.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
А таа нема да може да живее, а да не биде негова сопруга.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Со завршен поголем дел од работата во денот, тој, во кутијата со ручек, внесува здрав апетит и чувство на задоволство поради работата што ја завршил, и тој не би го заменил овој ручек во кутијата, што му го спакувала неговата сопруга, со оброк сервиран во ресторан на маса прекриена со бел чаршав.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сега го слушна затворањето на вратата на креденецот, потоа чекори кои не беа на мајка му, тешки и како коска, туку внимателни и како да топотеа компактни како оние на неговата сопруга.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Кети“, тој рече тивко како божем неговата сопруга да беше до него, „Кети, Господ нека му прости. Господ да ни прости на сите нас!“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сега, бидејќи сè беше средено во неговата мисла, или бидејќи таа може посилно да го изрази проектираниот чин, тој дозволи во својата имагинација да си ги замислува измачувачките слики за неверствата на неговата сопруга.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тогаш, погледнувајќи во брата си, кој ги јадеше сендвичите, што неговата сопруга утрото ги спакувала додека сè уште беше свеж од тоа што ја прегрнуваше, го обзеде неумесно и необично чувство.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Таа беше негова сопруга.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
На некои од тие патувања ја носеше и неговата сопруга Изабел.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Откако ќе се разбудеше, тргнувавме кон атељето на некој сликар, за да прашаме дали ги запознал, дваесетина години пред тоа, сликарот Фридрих Рихтер и неговата сопруга, но никој од нив немаше чуено за нив, и она следно прашање: „Од кого тие го посвоиле детето?,“ остануваше непоставено.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го молев, сѐ до оној ден кога ми кажа дека кај нив ќе се всели Мина, сестрата на неговата сопруга.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Рајнер го беше посетил и доктор Ауербах, кој некогаш во детството го лечеше од очај, но Фридрих Рихтер и нему му немал кажано дека синот бил посвоен.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Годините минуваа, а јас чувствував дека не сум со себе; кога станував наутро, еден дел од мене остануваше да лежи на креветот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Колата, а и тие што биле во неа - писателот и неговата сопруга, имале проблем со акумулаторот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И покрај доминантната позиција во однос на него (млад возач во јака фирма), а јас газдарица на дуќани, ми беше симпатичен, па му ветив голем попуст за неговата сопруга.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„А, ако не заслужам?“, прашуваш зашто до овој момент не те прашал дали ти воопшто сакаш да бидеш заробеник во некој стан во не знам која населба, кој со крв и пот тој и неговата сопруга го заработиле, ама тој, имајќи те тебе на ум, никако не се согласува да го издадат под наем.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Таа пријателка не беше ни малку поубава и не помлада од неговата жена; но ги има на светот ваквите енигми и не е наша работа да судиме за нив.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А Сатурн ја заштити болничарката. – Ме известија од осигурителната компанија за автомобили – рече. Раководителот задоволно се сложи.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Раководителот лично го прими во својата канцеларија, чиста и уредна како воен брод, и му поднесе срдечен извештај за состојбата на неговата сопруга.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Неговата сопруга, сѐ уште млада жена и дури и доста убава, прво му ја подавала раката за бакнеж, а потем, откако ќе ја преобрнел на другата страна, таа му ја бакнувала неговата рака.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Најчесто дипломатите во малата земја во која служат стануваат еден вид мало семејство, без оглед на геостратегиските противречности на различните земји во мисиите на многумина од нив.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше пријатна, срдечна и директна и неговата сопруга.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Домарот Милија Митровиќ се зачуди кога ме виде без Бешир, а неговата сопруга Надица, со двете мали деца крај себе, скришум се прекрсти кога ме виде!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На крајот Камилски сакаше да ја вкуси баклавата, но неговата сопруга го спречи, а тој се задоволи да ѝ се насладува само со очи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На 25 јули 1956 година Климент Камилски се сретна во Скопје во ресторанот на хотелот Македонија со Жан-Пол Сартр и неговата сопруга Симон де Бовуар на пропатување за Грција.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој беше предизвикан да трага по генезата на името и тајните на баклавата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сите овие приказни завршуваат речиси на ист начин: имамот се онесвестил од вкусот на јадењето подготвено од неговата сопруга, според други од различните состојки во јадењето, а според трети имамот се прејал од превкусното јадење и се онесвестил...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Речиси во секое семејство ширум низ Османското Царство постоел различен начин на подготвување на овој плод.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Да внимаваме и ние да не се прејадеме? рече во шега Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не може да се рече дека Камилски беше задоволен од одговорот, но додека неговата сопруга ги послужуваше парчињата од петаникот, пита којашто беше од фамилијата на тикушот, но со разбирливо и предвидливо име, Татко се обидуваше да ја доразвие својата мисла: Пред малку ја разгледувавме судбината на зборот модар патлиџан.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски ѝ даде на Мајка куп семиња за цвеќиња кои ги испраќаше неговата сопруга и таа одамна внесена во цвеќарството.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Бојана ја затекна како разговара со еден гардиски мајор и веројатно неговата сопруга, облечена во бел смешен фустан која покажуваше убава фигура, откриени раменици и кожа искварцана во солариум.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Набргу се најде на дофат на девојката, но патот му го блокираше еден огромен прол и една речиси исто толку огромна жена, веројатно негова сопруга, кои како да формираа непробоен ѕид од месо.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тогаш кога почина неговата сопруга тој изјави: "А мислев дека заедно ќе ја дочекаме староста".
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Марша, уште од првите денови откако се пресели во куќата на Хелвиг и се реши да живее со него, се постави како негова сопруга.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Мајка се радуваше на средбата со својот постар брат Илјами, со својот полубрат Бубуш, ја запознаа неговата сопруга Афрдита, од славното семејство Упи (Ypi), ученичка во францускиот лицеј во Корча и дипломка во Италија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Завладеа тишина. Татко не се оттргнуваше од мислите за брата си, неговата сопруга, синовите, мајката.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Забележав исто така дека најнапред се будев на креветот покрај Катерина, а потоа долу, во аголот на собата и тоа под прозорецот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А потоа и самиот не знаев колку долго траеше тоа попладне и ноќта, (а можеби и не било само едно попладне и само една ноќ), знам само дека разговарав со тројца: со Зрновски, со неговата сопруга Јана и со Денко Самоников.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Рајна му беше венчана жена.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Веројатно и Анатолиј немаше да дозволи неговата сопруга да ја премине границата што може да ја доведе во прашање и неговата врска со Рајна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)