негов (прид.) - сенка (имн.)

Неговата сенка, од време на време, проигруваше од осветлената лампа врз татковите книги. – Но јас имам читано – ја продолжи мислата татко ми – дека козите живееле со луѓето уште во време на таканаречените наколни живеалишта, најстарите човекови домови...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Што си имала, мори ти, со оној ајљаз горе, целиот комшилук да расправа за вас? - неговата сенка како лош прашалник ја пресечуваше слабо осветлената соба.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Зборот има големи очи Долго се загледуваше де во свешникот со запалени свешти де во некој стих од Пловидба во Византија на В.Б.Јејтс.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Долго се загледуваше На Атанас Вангелов Долго се загледуваше де во свешникот со запалени свешти - де во неколкуте зборови запишани врз листот пред него.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Му пречеше поради нешто сенката што ја фрлаа запалените свешти и се определи одново за светлината на зборовите и забележа на нивната светлина - неговата сенка веќе исчезнуваше...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Му пречеше поради нешто сенката што ја фрлаше свешникот, го изгасна и се определи за светлината на зборовите: на нивната светлина неговата сенка веќе исчезнуваше.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Стравот е постар од песната, но во тоа е и големата предност на животот кој го бранам: сѐ што имав му го завештав нему, сѐ што можев направив за него и сосем природно е јас да го бранам него а не неговата сенка.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Всушност додека младиот љубовник влегува во пределот на загадочниот насмев на жена една девојка веќе ја лови неговата сенка со снежниот водоскок на своите возбудени раце.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Потоа седнувам изморен во неговата сенка како на трпеза како на гозба на која уште не пристигнале поканетите.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Вкочането гледаше во братот, набљудувајќи го секое негово движење, но не го гледаше брата си, ја гледаше силуетата на неговата сенка додека ги повторуваше движењата на телото.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кога Френк тивко отиде накај својот ручек, неговата сенка одеше заедно со неговото тело и покрај него.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Најмалку што можев да помислам беше, дека Иван се врати или ми го враќаат за да ми го испитат паметењето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Па кажете ми сега, со каков изговор ќе можев во мојот дом да не го прифатам детево, им се обраќав во мислите на милиционерите?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Боге од Бањи го носи сандакот - јавуваше Даскалов. -Сега можеш да ја запалиш големата свеќа. Погледнав повнимателно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Син ми како да се беше вратил од далечно патешествие, и тоа лично а не неговата сенка.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност Даскалов кога се сврте кон куќата и тргна кон прозорецот јас не го препознав; неговата сенка обрабена со одблесоците на светлината можеше да биде и сечија, и изгледа токму заради оваа помисла со задоцнување ги забележав знаците што ми ги испраќаше.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Пречникот на неговата сенка, која кружи околу, на сите шеснаесет страни, зафаќа простор уште шеснаесет пати по толку.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Го однесе умирачката, го прибра смртта престорена во неговата сенка.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„Тој не се плаши ни од дедо ти, ни од неговата сенка, ни од тебе. Јас сепак знам, сум слушал.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Под прстите му се лизнала леплива топлина без мирис и без боја под неговата сенка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Станав, земјата беше студена.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Држејќи му ја долната вилица со левата рака му ја искривил главата и му го побарал гркланот со врвот на ножот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Отец Висарион, ќе си ја пушти сенката кон мене, ќе ме покрие ко облак неговата сенка и потоа ќе ги чујам и неговите чекори од квачка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Навечер секој од нив тројцата седел што подалеку од огнот, плашејќи се некој тивко да не му се прикраде од зад грб, да не фрли вреќа врз неговата сенка и да ја однесе недозадушена, како црн гавран.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Браќа мои, ние не можеме еден без друг, ниту пак има потреба да се кине еден од трите листа на детелината.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И уште поради една причина, но сѐ во свое време.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Снеможувам на место. Непознатиот ме настигнува сѐ повеќе, неговата сенка само што не паднала врз мене, но во судниот час наеднаш престанува да ме гони, застанува во еден агол, стои покрај ѕидот и долго, долго мокри...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Легнав под дивиот костен без желба да сонувам.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Тогаш и дебелиот се затетерави по неговата сенка.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ох, семоќниот, другарот Аритон Јаковлески, се изгубив во неговата сенка.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Четврток Август Пладнувам во зборот, пладнувам во неговата сенка и сила заплиснат од мирисот на малите тревки, немоќен од неговиот допир станувам горд на нас.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Оној со ежевска коса ја заниша главата (ја гледаше само неговата сенка), другиот остана неподвижен и загледан пред себе.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Неговата сенка долга како јат претпазливо ползеше во таа мрежа, се пробиваше низ нишките на есенската магија, растеше и се губеше во чудна игра.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Облакот е голема рана на небото неговата сенка земјата ја притиска мислата на него светот го разјадува.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
И кога мислев дека веќе го нема и дека се изјасни се наеднаш сфатив дека неговата сенка се скрила под моето чело да притиска глуво како во кошмарна бессоница.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Во еден момент ја забележав дури и неговата сенка како се протега низ отворениот прозорец за да го премести од мојот поглед преостанатиот дел од тврдината.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Гледам дека овојпат помалку ми веруваш , но и да не веруваше баш немаше да ме расрдиш - рече и почна да плаче Пеперутката. Но од радост. Таа така тврдеше.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Изгледа во моите очи Загорка Пеперутката го беше наѕрела сомнението, или неговата сенка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Тогаш неговата сенка! - бев упорен.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога се врати Грофот си седна на бирото и се задлабочи во хартиите пред себе.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Јас само ќе додадам дека тоа беа мигови кога ноќта ги истури зборовите што ги беа смислиле суштествата од високите гранки, додека Борис Стојчев, или поточно соред Катерина привидот од неговата сенка, шеташе по мермерните плочки што ја оградуваа фонтаната и се ѕвереше угоре, во крошната, од која еден по еден се јавуваа гласовите.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Улицата беше тивка и нема, долга и празна, само неговата сенка се движеше како сенката на јастребот низ полето.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Во продолжение ви го пренесуваме списокот на најпознатите појавувања на Хичкок во сопствените филмови. Станар - во сцената во книжарата Хичкок е свртен со грб кон камерата; при апсењето тој е еден од многуте набљудувачи. Убиство (The Murder 1930) - се појавува на патот. Уцена (Blackmail 1929) - во метро чита весник додека од соседната клупа го посматра едно мангупче. Триесет и девет скалила (The Thirty-Nine Steps 1935) - оди преку улица. Млади и невини (Young and Innocent 1937) - на судската расправа тој е еден од фотографите. Госпоѓата која исчезнува (The Lady Vanishes 1938) - за момент се појавува на лондонската железничка станица. Ребека (1940) - стои покрај телефонска говорница од која се јавува Џорџ Сандерс. Дописник од странство (The Foreign Correspodent 1940) - на улица оди покрај Џоел Меккреј. Господин и госпоѓа Смит (Mr. and Mrs. Smith 1941) - на улица оди крај Роберт Монгомери. Саботер (Saboteur 1942) - крај една трафика. Сенка на сомнежот (Shadow of a Doubt 1943) - во партијата карти во возот тој има Full House. Чамец за спасување (Life Boat 1944) - неговата фотографија во профил се наоѓа во огласниот простор на веникот што го чита Вилијам Бендикс. Маѓепсаниот (Spellbound 1945) - излегува од лифтот во хотелот. Озлогласена (Notorius 1946) - на приемот истура чаша шампањско врз душекот. Случајот Парадин (Paradine Case 1947) - носи голема кутија од виолончело. Јаже (Rope 1948) - оди по обоените делови од улицата. 44 Margina #21 [1995] | okno.mk Во знакот на Јарецот (Under Capricorn 1949) - се појавува двапати; на приемот кај гувернерот, и на скалите на владината палата. Трема (Stage Fright 1950) - на улицата зјапа во Џејн Вајман. Непознати во возот (Strangers on a Train 1951) - влегува во возот и носи контрабас. Се исповедам (I Confess 1953) - минува на врвот на големото скалиште (на кое има, како што забележува Трифо, точно 39 скали!) Повикај У за убиство (Dial M for Murder 1954) - еден од учесниците на групната слика која Реј Миланд му ја покажува на Ентони Давсон. Прозорец кон дворот (Rear Window 1954) - во станот на музичарот го дотерува ѕидниот часовник. Држете го крадецот (To Catch a Thief 1955) - покрај Кери Грант, во автобус. Неволјите со Хари (Trouble with Harry 1956) - оди покрај местото кадешто Џон Форсајт се разделува. Човекот кој премногу знаеше (The Man Who Knew Too Much 1956, римејк на Хичкоковиот филм од 1934) - на плоштадот во Мароко. Погрешен човек (The Wrong man 1957) - Хичкок го раскажува прологот на филмот. Вртоглавица (Vertigo 1958) - преминува улица. Север-северозапад (North by Northwest 1959) - трча по автобусот кој му ја затвора вратата пред нос. Психо (Psycho 1960) - стои пред вратата на трговецот со недвижнини, кај кого е вработена Џенет Ли. Птици (The Birds 1963) - со две кучиња излегува од продавницата за животни. Марни (Marnie 1964) - од хотелската соба излегува во ходникот. Искината завеса (The Torn Curtain 1966) - во хотелскиот хол седи со едно дете во рацете. Топаз (Topaz 1969) - на аеродромот седи во инвалидска количка. Лудило (Frenzy 1972) - еден од посетителите при уводното предавање. Семеен заговор (The Family Plot 1970) - неговата сенка на прозорецот од канцеларијата за статистика на жителството.  http://www.filmsite.org/hitchcockcameos.html Margina #21 [1995] | okno.mk 45 46 Margina #21 [1995] | okno.mkR.D. Laing е (анти)психијатар чие културно влијание е големо и неоспорно.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Зошто да бидам само негово ехо, само негова сенка. Зошто самиот да ги мислам неговите измислици? Се споив со моето дупло дно. (Покажува на себе) И ова е цената?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Но во Албанија уште многу, многу години, до конечниот пад на комунизмот во Европа, владееше дури и неговата сенка.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)