негов (прид.) - семејство (имн.)

Секој што е оштетен со акт на корупција има право да бара надоместок на штета [вистин- ска штета и изгубена добивка] според принципите на солидарна одговорност од сторителот на делото, квалификувано како дело на корупција со правосилна судска одлука, како и од органот или јавното претпријатие и друго правно лице што располага со државен капитал, во кое тоа лице ја вршело својата функција или должност во времето на извршувањето на делото (чл. 46, ЗСК).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Избран или именуван функционерот не смее да врши влијание за вработување или унапредување на член на 99 неговото семејство во органот во кој е избран или именуван, или во друг државен орган или ЈП, јавна установа или друго правно лице што располага со државен капитал – врз кое врши надзор органот во кој функционерот е избран или именуван (чл. 29, ЗСК).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Избран или именуван функционер, како и друго службено лице или одговорно лице во јавно претпријатие, јавна установа или друго правно лице што располага со државен капитал не може, во вршењето на својата функција, односно служба, да воспостави деловни односи со правно лице што го основал тој или член на неговото семејство, или во кое одговорното лице е член на неговото семејство, а доколку деловните односи се воспоставени од порано, е должно да се изземе од какво и да било одлучување и за тоа да ја извести Државната комисија (чл. 22, ст.1 од ЗСК).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Точно дваесет години откако Мецгер како дванаесетгодишно момче бил испратен во Англија, 1939 г., кога неговото семејство било уапсено од Гестапо во Нирнберг, тој ја формулирал својата теорија.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Дваесет секунди е временски аналог за секундата што била потребна за уништување на неговиот приватен свет - со убивањето на неговото семејство; дваесет години за две декади на негово лично авто-трансформирање.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Меѓутоа, старецот беше збеснат поради бекството на неговото семејство; сега се појави потребата да бара туѓа крв.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Деструкциската уметност во својата прва манифестација низ Авто-Деструкциска уметност е постојан општествен и јавен потсетник на деструкцијата, на нејзините агенди, процеси и резултати.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А неговото семејство, исплашено поради своето божемно лудило, токму што се беа вратиле со карти за Москва; старецот стрпливо чекаше.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Вистина, по сето тоа, токму непристојно, лудачки, ѝ беше нараснат еротскиот апетит и таа се даваше секому, разумно животарејќи во паузата меѓу сексуалните чинови... ...
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Што толку го влечеше кон ќерката?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Неговото семејство не можеше без Мила.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
По војната, неговото семејство емигрира во еден балкански град.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во мигови на кристална самотија во срцето на балканската ноќ, кога лесно слегуваше дури до потсвеста, си помислуваше дека состојбата во која се најде неговото семејство е можеби реванш на судбината.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Од поуките што ги извлекуваше од своите книги за падот на големите империи на Балканот, а падот на Отоманската империја и самиот го доживеа во Цариград, длабоко жалеше што неговиот живот, животот на неговото семејство, се совпадна со фашизмот, па сега и со сталинизмот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во еден период не можеа само да ги поврзат гладувањето на неговото семејство со упорното одбивање да им купи, како сите нормални луѓе, коза на своите деца.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во сето тоа кај него, и што е обикновено во таквите случаи, немаше некој систем, но подоцна, кога стана прашање за историјата на неговото семејство Кочо, видов дека е неверојатно прецизен.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Многупати повторуваше дека тоа добродетелство било безмалку во крвта на неговото семејство и, притоа, го споменуваше неговиот предок Никола Поцо.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Му држат лекција дека беше дрзок, дека почна да работи надвор од наредбите и интересите на Рајхот и дека заслужува казна за дрскоста да одржи тајна средба со новиот грчки прв министер.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Облеката и изгледот, освен се разбира оние на Леон, во неговото семејство беа традиционални, на главата машките членови носеа штрајмели, капи од кожув, на лицата имаа бради, а покрај образите им висеа долги свиоци коса, Шабат и годишните празници строго се почитуваа, а јадењата се подготвуваа по рецепти и начини едноставни и скромни, како на село.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И тука се потврдува: трагичната еклиптика посилно сведочи одошто непосредниот говор на појавите.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Леон пак кај неа ги сакаше токму нејзината склоност кон фантазирања што толку недостасуваше во неговото семејство, светло-русата коса, правилниот мал нос, нејзиниот среден германски изглед. И нејзиното тело.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој не може да ги убеди ниту Вислицени, ниту Мертен или Брунер да не го пренесуваат него и неговото семејство во гетото.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Судбината на невидениот јунак чие присуство го чувствуваме во текот на целата сторија, за посетителот станува недвосмислено јасна: детето и целото негово семјество се брутално однесени од домот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Темата на жртвата, без оглед што фала му на Севишниот, лично ја нема искусено, ниту тој, ниту неговото семејство, посебно го преокупира рабинот бен Цви.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Истовремено, се случија и многу други значајни работи. шетајќи низ улиците открив еден UFO, се сеќавам дека со мене тогаш беа само Давид и Паул, но подоцна Давид во едно свое писмо ми напиша дека таму било целото негово семејство - неговата жена Ruth и неговите четири деца, а покрај нив и Ackerman, Musicmaster, Tim Harvey, Yanagi, Rhoda Mappo, Cavel­ lini, Andy Warhol и уште цел еден куп луѓе - целиот свет.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Омразата кон беговите во Крушевица и другите чифлизи, каде што робуваше неговото семејство, се разгоре во неговата бунтовничка душа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така барем кажуваа „домашните“ од двете негови семејства.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Најголем удар за Македонците преставувало напуштањето на Македонија на последниот македонски цар Персеј со целото негово семејство, роднини, пријатели, копнената војска и флотата, дипломати и други претставници на македонската аристократија и нивно заминување во Рим.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во секое лице што ќе го сретнеше, а не пак тоа да се загледаше во него, ја читаше потсмешливата наситка дека знае за судбината на неговиот татко, на неговото семејство и него самиот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во времето кога позадлабочено трагав по историјата на Окијаревци и по нивните прилепски корени, во мене зачнуваше можната претпоставка дека Фетхи-беј Окијар барал од Татко да трага по корените на неговото семејство, низ документите кои веројатно се криеле во сиџилите на прилепскиот и на битолскиот кадилак...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Како стигнал Татко во Цариград, никој не дознал, ниту неговата мајка ниту било кој од неговото семејство, дури ни половина век по неговото пристигнување во Цариград.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
По решението, со кое, своевремено, Татко се именуваше за социјалистички судија во Судот, ова беше второто значајно решение, ако не и најзначајното, во преостанатиот дел од неговиот живот и од животот на неговото семејство.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Не му беше сосем по волја на Бојан ова рано излегување, му се спиеше, но не можеше да му противречи на чесниот старец, а и знаеше што значи за целото негово семејство загубата на едно теле.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кô се ожени Ордан со Ристана, со помош на војводите и на сите жители на Потковицата, си направи куќа на самоти врв на Зедница, едно 200, 300, метра далеку и над куќите во Дупка, над Аџиоската и Цолеската.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Може, уверен во својата праведност, хранел надеж дека ќе го смилостиви бога да го земе во заштита неговото семејство, може оти верувал дека ќе окае некој грев, во незнаење сторен, па тогашните жители на Потковицата две недели пред злосторот и цела година потоа, и по бел ден и среде ноќ, ги слушаа неговите лелеци, неговите клетви и молитви.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А за да го уништат и него и целото негово семејство, им беше повеќе од лесно.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Овој условен сојуз во библиотеката помеѓу религијата и кому­ни­стичката идеологија, кој сигурно имаше смисла само во татковите балкански алхемиски замисли помеѓу рационал­носта и ирационалноста, требаше да ја содржи страте­ги­јата на спасувањето, опстојувањето на неговото семејство во балканскиот егзил.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Неговата подвижна библиотека во егзилот за секое значајно дело и настан во неговиот живот беше свртена кон потрагата на идентитетот на својот народ, за неговото илирско потекло, историската изолација во која гледаше причина за постојаниот егзил на својот народ од кој не беа изземени тој и неговото семејство.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Големиот парадокс во татковиот живот кој подоцна го следеше и неговото семејство, беше во тоа што секогаш кога помислуваше дека се здобил со нова дефинитивна татковина, неа како во правило ја губеше, обземен од митот на враќањето.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Значи таа го познаваше неговото семејството и сето тоа и беше некоја гаранција дека сепак ќерка и е во безбедни раце.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Дали навистина неговото семејство претходно се иселило од Банката?
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Иако имал друг стан, зошто неговото семејство не ја напуштило француската болница тогаш кога семејствата на конзулите ја напуштиле болницата и се прибрале дома?
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Еден од двајцата бегалци се вовлекол во станот на Мишел каде што се наоѓало неговото семејство и некои роднини.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Нанчо и натаму не се откажал од заговорниците, иако бил наполно свесен дека откривањето на нивните планови значело смрт за него и пропаст за неговото семејство.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Кога се вратив околу 4,30 часот од болницата, затеков кај мене еден Французин, кој ми раскажа дека тројца бегалци биле масакрирани во неговата куќа во присуство на неговото семејство.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Еве. Совршен Џеб. Овој ќе го сочувам. Значи имам еден.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Правниот систем во оваа земја нѐ третира како стока.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ако нишаниш во главата или срцето и убиеш некого, неговото семејство може да те тужи дури и ако тој ти провалил во станот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа ти е правниот систем во нашава земја, вели брат ми, и во право е.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И сосема на крајот од списокот – Жо Фи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„А јас, Зигмунд,“ рече Паулина, „јас, за разлика од Адолфина, ти верувам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Си мислел и на своето кученце, и на своите куќни помошнички, и на својот доктор и на неговото семејство, и на сестрата на жена ти.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Зошто не одиш само ти, туку со себе го водиш не само семејството, туку и твојот доктор и неговото семејство, двете куќни помошнички, па дури и кученцето и сестрата на твојата сопруга?,“ прашав јас. Зигмунд молчеше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На списокот беа брат ми, жена му, нивните деца со семејствата, сестрата на жената на Зигмунд, двете куќни помошнички, личниот доктор на брат ми и неговото семејство.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но, си можел да се сетиш на своите сестри, Зигмунд.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Почувствува дека погреши во оценката на особините на Ѓорѓе и неговото семејство.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Бил ранет четири пати, а при крајот на војната бил заробен и депортиран во американски логор во Франција.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Првиот е либералното потекло на неговото семејство, отворено за уметноста (татко му бил скулптор), а вториот родниот град Келн, полн контрасти меѓу католичката буржоазија и „црвениот“ пролетаријат.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Албумот започнува со сликата од неговото раѓање, па слики од детството и младоста сè до неговото заминување, потоа меѓу нив наредени се слики од сето негово семејство.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Градот, кој ги бележел своите почетоци уште во времето на Римската Империја под името Скупи на левата страна од реката Вардар, станал и легионерски центар (13-11 година пред новата ера) во време на владеењето на Октавијан Август.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ова време како да не постоело, како да не бил учесник во неговите настани кои целосно го изменија неговиот живот, но и на неговото семејство во меандрите на егзилот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко пред залезните години на својот живот, кога имаше с помалку сили да им се спротивставува на последиците на дијабетесот, посебно на слабеењето на видот, единствената можност да ја одржува рамнотежата на својот метаболизам беа преостанатите незавршени битки, кои започнуваа од неговите книги и завршуваа на барикадите на животот, извишувани и пред неговото семејство.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беше јасно дека Татко во градот крај реката која се влеваше во блиското Средоземно Море и беше вистинска раскрсница помеѓу Европа и Азија, ќе се најде на мегданот на големите борби за превласт помеѓу големите европски истории, коишто на траен начин ќе ја обележат балканската историја, но и историјата на неговото семејство во егзил.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко, во тие пресудни мигови од својот живот и судбината на неговото семејство како да се најде пред рубиконот на својот албански идентитет, кога мигум требаше да го направи пресвртниот конечен чекор.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Десетина години Сефардот ја чекаше раката на убавата братучеда. Најпосле се споија двете судбини.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се случи во неговото семејство, првата братучеда по мајчина линија Лејла, дамна замината во Цариград, да се вљуби во еден муслиманизиран Евреин (дмне), припадник на еврејските Сефарди.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Гаврил, без никаков комплекс што неговото семејство доаѓа од една мала далечна земја, се гордееше со нас и гледаше да нѐ запознае со повеќе другари и другарки од пливањето, од факултетот по информатички науки, цимери од кампусот, од организацијата на интернационални студенти, со неговите професори, тренерите по пливање и многу други.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Невработените лица можат да го остварат ова право доколку достават доказ дека пред отпочнувањето на вршењето на дејноста не биле регистрирани за вршење на дејност на свое име или на име на членовите на неговото семејство (брачен другар, деца или родители) (чл. 11).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Во тие месеци на зближување со него, не помислуваше на тоа - какво е неговото семејство, кои се неговите родители?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Барем досега, не само со него, туку и со целото негово семејство, многу сум блиска.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ни еден лош збор за сопругот, па ни за неговото семејство.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во тоа време додека престојував на гости кај него ништо не знаев како се случило тој да се најде од оваа страна на границата, а целото негово семејство да остане од другата страна на Кајмакчалан.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Во куќата крај брегот на Езерото, под Италијанците, живеевме ние, со вас, а во другата куќа, под Грците, беше баба ви, со вашиот чичко и неговото семејство, со нив беа и вашите тетки.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа светла жива линија, во синото Езеро, небаре беше сенката на Халеевата комета, која се појавуваше по единствен пат во животот на Татко и неговото семејство.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Што ќе стане со јагулите, со нивниот вечен пат, во татковата свест всушност значеше што ќе се случи со луѓето, со луѓето со бегалска судбина каква што имаше неговото семејство?
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Не успевајќи да мигрираат, Таткото и неговото семејство на посебен начин го откриваат патот на слободата.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Се сетив каков беше во градината, испотен, и на сите оние патувања и сите нешта што ги правеше и на наслушнувањето, и знаев дека тој тоа го чини за да се убеди себеси дека морето, градовите, земјата и неговото семејство се единствените вистински и добри нешта.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тоа беше неговото семејство -- мајка му, татко му и неговиот брат.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Со обидуваше со картезијанска проникливост и резон, со исклучителната асоцијативна логика од текстовите на мојата балканска сага, како од еден вид огледало на меморијата, да ги гледа актуелните историски настани и во нив да ја претпоставува судбината на потомците на носителите на балканската сага, посебно нараторот и неговото семејство.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ја прочитав и неговата книга за солунските сефарди и неговото семејство под наслов Видал и своите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Откривајќи го делото на Едгар Морен, преку неговата книга Видал и своите, сага за балканскиот и европскиот егзил на неговото семејство, чија централна личност е неговиот татко Видал Наум, јас воедно го проширував хоризонтот на мојата потрага по татковиот балкански егзил.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се обидував најчесто да не бидам арбитрарен коментатор на настаните, туку да ја задржам својата дистанца, без да бидам заведен од дневно политичката мимикрија во потрагата на континуитетот на мојата раскажувачка мисија, која ми ја припишуваше Елен Лејбовиц. 15 март 2001 г.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ш се роди како последно, седмо дете во неговото семејство. Прооде на четири години, последен од сите негови врсници.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Овде, без сомневање, ако треба да се расплеткаат сложените односи во кои беа заплеткани Duchamp и неговото семејство, клучниот настан од биографијата не би била, како што произволно тврдат многумина од неговите биографи, неговата вљубеност во сестрата Suzanne, туку тоа што токму во моментот кога ја започнуваше каријерата, кога и самиот беше на пат да стане сликар, го оневозможија неговите сопствени браќа, кои беа, ако смеам да ја направам таа грда игра со зборови, негови апрови (SES PAIRS); тие свечено дојдоа како гласници, со црни одела и вратоврски и му ставија на знаење дека треба да ја повлече својата слика Акт што се симнува по скали.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)