негов (прид.) - роман (имн.)

Искуството со психоделиците го одвело Хаксли до мокши, екстракт од печурка кој служи како психоделичен сакрамент во неговиот роман Остров, како идеен проект за „идната“ психоделично- општествена култура.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И во тоа успева, иако тоа компримирање, односно изоставање на дејства, го плаќа со многу знаење, есеистички пасажи и неретко со чиста лингвистичка наука, односно со историја на јазичните недоразбирања на овој наш, како што велат јунаците на неговиот роман проклет Балкан.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Романот е всушност дијалог меѓу двајца интелектуалци Таткото, кој го сонува источниот сон, и Климент Камилски, кој го сонува западниот сон.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Не Достоевски, туку ликот од неговиот роман Зли духови, Пјотор Верковенски вели : „Овде, мил мој, стигнува нова религија која ќе ја замени старата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Три негови романи се објавени од нашиот престижен издавач „Фајар”.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Магијата наречена Америка, Христов ја авторизирал во неколку негови романи и експлицитно во написот насловен како ”Личен портрет”: Кога како дете бев во Македонија, во моето заостанато планинско село (Кономлади) владееше голем занес за Америка.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Таа година од печат излегол неговиот роман Мојот американски аџилак (1953) во превод на македонски јазик.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој ѝ го откри своето вистинско име доверувајќи ѝ се дека тој на таа тема пишува роман, дека најверојатно Паца, под друго име, во неговиот роман ќе има значајна улога.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Но пак велам: најмоќниот Набоков сепак се содржи во Бледиот оган, во Лолита, во Лужиновата одбрана, во Пнин, во неговите романи. И тоа мора да се преведува. Под итно!
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Настан е неговата најпозната драма, полна со сите оние елементи по кои се познати и неговите романи и кои и денес го прават посебно (пост)модерен: автореференцијалност (интерактивност, дури!), хумор совршено избалансиран и кон надвор (предизвикувајќи миметички впечаток) и кон внатре (расчленувајќи си го сопственото дело!), една интелектуална отменост. совршена едуцираност. голема визуелна култура (некои сцени во Настан го предвестуваат поп-артот на Линхенштајн. на пример!), минуциозно водени дијалози, необично впечатливи дидаскалии...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Зар не се таму во неговите романи и твоите јунаци, и велев.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
По читањето на неговите романи, ме импресионира неговата фасцинантна моќ да проникне длабоко во рластовите на петвековното отоманско време, кое архетипски ни беше заедничко, и да успее да се оддалечи од стереотипните романескни шеми на третирање на ова време во духот на неизбежниот западно-источен судир.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се појави ненадејно и молневито пред француската читателска публика: три од неговите романи излегоа, еден по друг, во издание на угледната издавачка куќа „Фајар” - Времето на козите, Татковите книги и Атеистички музеј.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Боледува од туберкулоза и умира во својата 41 година во еден санаториум во близина на Виена.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во неговите романи и раскази, втемелени врз богата имагинација, има елементи на иронија и гротеска.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Познати се неговите романи Портрет на уметникот во младоста (1916), Улис (1922) и Финегановото бдеење (1939), потоа збирката раскази Даблинци (1914), поетската збирка Камерна музика (1907) и драмата Прогонети (1918).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во нив преовладува фантастичниот елемент, кој е по правило сопоставен на некоја реалистична ситуација и има кафкијанска и борхесовска атмосфера.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Михаил Афанасјевич Булгаков - име на едниот од, најмногу, петорицата автори што ја свртеа прозата на дваесеттиот век наопаку. (По азбучен ред, тоа се: Борхес, Булгаков, Кафка, Платонов, Пруст или Џојс - мала отстапка за сите љубители на најдосадниот писател на векот)
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Неговиот роман „Мајсторот и Маргарита“ што го виде дневното светло 25 години по смртта (!!) на својот автор, по првото објавување набргу се најде на топ-листата на најпродаваните книги на сите времиња.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
ХЕНРИ okno.mk | Margina #32-33 [1996] 96 Андреј Илц НЕСПОКОЈСТВОТО ВО ПОПУЛАРНАТА КУЛТУРА “Free your mind and the rest will follow. Be colour blind don't be so shallow.” (En Vogue) “Нема да тврдам дека мора оној што ги почитува Hueu Lewis и Phill Collins, безусловно да стане масовен убиец, но сигурно има за тоа добри предиспозиции.” (Американскиот писател Bret Easton Ellis за Patrick Bateman, јунакот на неговиот роман Американски психо) Овој напис бара воведно појаснување.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се израдував кога уредникот ми предложи размислување за популарната култура и толеранцијата, бидејќи се работи за прашање што веќе долго време ме вознемирува.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И не само мене; имено, во последните десетлетија, сѐ поинтензивно му се посветуваат низа мажи и жени што размислуваат и пишуваат, при што поаѓаат од што е можно поразлични претпоставки, критичко-теоретски насоки и идеолошки убедувања.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)