негов (прид.) - род (имн.)

Беше и Ное, оној кој пред Потопот го беше собрал во кофчегот своето семејство, „и сите ѕверови според родот нивни, и добитокот според неговиот род, и сите гадови, што се влечеа по земјата, според нивниот род, и сѐ што лета, според родот негов, птиците сите и сѐ што има криља“; само за нас четирите немаше место на списокот на нашиот брат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Одново на птиците, помислувам, на полското трнарче, помислувам, на тоа одлучно и полетно пиленце на македонските полиња кое не знае за кафезот.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Доколку, пак, тоа воопшто и се случи, доколку пилето се најде меѓу решетки - првата грижа и на неговите родители и на сите птици од неговиот род ќе биде која од нив побрзо да му принесе стракче отровна тревка која да ја фрли во кафезот!
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Беше Едип, беше Каин, беше Ное, а во оние желби кои не сакаше да си ги признае посакуваше да биде пророк, и затоа им го одзеде Мојсеј на Евреите – самиот тој сакаше да биде единствен, ничиј, самороден, па таков си го претставуваше и оној што од луѓето беше прогласен за она што самиот тој, брат ми, сакаше да биде.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тогаш јато птици од неговиот род се собираат покрај затвореното пиле и дури колве тоа од отровот - јатото запејува како хор од древната македонска епоха.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Беше уште едно оружје на неговиот род, се радуваше, загледан во раѓањето на своето малечко, црвеникаво огне, што почнуваше да живее и да нараснува, превивајќи се околу сите сурови гранчиња, и плискајќи му ја во лицето својата тивка, лековита топлина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сѐ такво уште многу одамна го имаше изгубено неговиот род.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)