негов (прид.) - пцуе (имн.)

Не гледаа во неговата здробена рака туку го слушаа неговото пцуење, по едно на секој крвав прст, а тој, со мака гушејќи го волчото завивање сос воето суво грло, клекна од болка пред стеблото како пред бог и ја покри раната со мека влажна земја.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)