А непрекинатите соништа за неговото влегување во селото, за средбата со првиот човек, и за неговото пристигнување дома, во кои тонеше сиот овој како вечноста издолжен ден, покриваа сѐ и остануваа единственото, што можеше да го знае.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Но градот беше, пред неговото заминување, како и пред неговото пристигнување, ако не и како за време на неговото присуство, редок како и обично.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)