„Тој ретко говореше, но кога говореше, неговите противници стануваа негови приврзаници и едномисленици.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Составот може да се измени (и бирократскиот и уметничкиот), но процесот на „национализација“ со сета сила продолжува понатаму, колку и вешто да е воден и какви и оправдувања да даваат неговите приврзаници поради нивната селективност.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
По него (по Варлаам) во Византија се појавил неговиот ученик Григориј Акиндин, кој иако јавно кажал дека не се сложува со Варллаам, трудовите го прикажуваат како апсолутен негов приврзеник и истомисленик.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Акиндин е веројатно вториот мошне значаен Словен, кој по Климент Охридски успеал да стане познат во Византија, а и во соседните земји.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во таа ноќ додека главите на непокореноста заседавале, помеѓу две ѕидни ламби во куќа на угледен домаќин, меѓу нив и Питу Гули со пресна дупка од куршум во слабината, некаков Татар или Монгол или Черкез и пак со име Татар, турски дезертер и негов приврзаник, му го повел белиот коњ да го напои од бигорното корито на чешмата во дворот на една од неколкуте цркви.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Иронија на судбината: друг албански јаничар, Балабан-паша со потекло од Мат, ќе се најде во неколку османски казнени експедиции против Скендербег и неговите приврзаници.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)