негов (прид.) - посебност (имн.)

Затоа, додека им се обраќаше на своите соговорници, настојуваше да биде блиску до нив, така што неговата посебност препознатлива во измешаниот мирис на тутун, урми и гел, што го употребуваше за густата коса, веднаш ги двоеше тие што беа околу него: реата уште во мигот или ги освојуваше или ги одбиваше.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тој свет таа не сакаше да го споредува со ниту еден од световите во кои живела пред тоа и токму затоа неговата посебност, во таквото поимање, добиваше во значење.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
А што да речеме за зборот, за неговата посебност: изместен од неговото природно место да нема сила за ништо и ставен таму каде што и бог господ не сонувал – да зрачи со сила на вистинска експлозија?
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Илона кај нас на најубав можен начин си ја одработи работата.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)