негов (прид.) - музика (имн.)

Консултирањето со Ји Џинг за Кејџ не беше тежнение за априорно прифаќање на принципот изнесен во таа книга, туку резултат на вклопувањето на сопствените начела во механизмот на функционирање на Кинеската книга на промени.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Така Сатиевиот фестивал не беше место за афирмација на неговата музика, туку место за спротивставување на доминантната западна, германска линија на музичката традиција која го занемаруваше значењето и улогата на времето на сметка на архитектониката на делото.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сати и Веберн за Кејџ беа единствени композитори од западната традиција кои ја сфатија важноста на временската димензија во музиката; првиот, со ставот дека времето е рамка која треба да се исполни (со тонови), а вториот, со сензибилната организација на тоновите и паузите истакнувајќи го траењето како нивен заеднички параметар. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 173
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Да ја слушнете неговата музика, па тоа се нотите на вашиот живот!
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Визуелни и непознати движења низ своите тајни тунели, од таму почнува се и не можете да го изневерите животот мора да му останете верни.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Дури беше љубоморен на Тони затоа што ја почитувам неговата музика.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Не знам, се клештев. Прашај ја неговата музика.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Мајката и момчето што ја љубеше музиката, заедно со неколку нејзини торби, и со сета негова музика, и со неговите книги, оти сега почна и да чита, заминаа да живеат на некое друго место.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И компјутерот ми стоеше на располагање.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И слушав, ама кратко, бидејќи неговата музика воопшто не ми се допа-ѓаше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во таа интенција Тебе тукуречи Те нема како приватна личност!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И долгогодишната кореспонденција помеѓу Гете (Goethe) и вајмарската дама Шарлота фон Штајн (Charlotte von Stein), мажена госпоѓа со седум деца, ја доживеала својата драмска транспозиција: пред некои триесетина години германскиот драматичар Петер Хакс (Peter Hacks) напишал успешна монодрама со долг наслов Разговор во куќата Штајн за отсутниот господин Гете, која со голем успех се изведувала на многубројни европски сцени; во тие години на подем на таканареченото женско писмо, актерките просто уживале да ги екранизираат пустите машки мани на големиот светски класик...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И Пјотр Илич Чајковски налетал ненадејно на својата таинствена дама-заштитничка, која цели тринаесет години треперела над него, грижејќи се за сите негови потреби, вклучително и оние најбанални и најсекојдневни, а не само за неговата музика; бидејќи композиторот и односната (грофица Надежда Филаретовна фон Мек) никогаш не се сретнале (на двапати случајно се нашле на исто место, меѓутоа молскавично избегале еден од друг!), морале да разменуваат многу писма зачувани се околу 1200...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)