негов (прид.) - мозок (имн.)

Постоеше самиот сон и постоеше едно сеќавање поврзано со сонот, што исплива во неговиот мозок во неколкуте секунди по будењето.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Долго очекуваниот куршум влегуваше во неговиот мозок.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не зборуваше неговиот мозок, беа тоа неговите гласни жици.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се сети: кога во Нојовиот ковчег ќе заспијат и глувците, возможно е низ клучалка да се повлече и двогрба камила - и освен тоа, тие мислеа со неговиот мозок, беа негови медиуми, затоа повторуваа дека неговата соба е поголема од нивната.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Затоа околу Отец Симеон пулсираше сѐ со мака, сѐ се движеше чудовишно и без логика, сѐ беше управувано од неговиот мозок.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Без да се помрдне и со задржан здив тој ги слушаше стапките сè додека нежно одекнуваа во длабочината на неговото битие и во центарот на неговиот мозок.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Погледот не достигаше далеку, лажеше: долгите боцкави гранкина капините лазеа околу неговите здрвени нозе, се подаваа кон него, му ги кинеа закрпените бечви. во него се мешаа безброј чувства, го кинеа, риеја по неговиот мозок, се бореа меѓусебно за превласт.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Навлегуваше во неговиот мозок една јаснина како да излегол од хаосен мрак на светлосна згорнина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Џемал-ага го почувствува тоа и во неговиот мозок навлегоа студени морници.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тие стигнуваат до неговиот мозок.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ги зачуди и Дедомразовите живи очи, иако неговото срце, подзапалено од симпатијата, во одредени моменти знаеше да се соземе, да падне на земја смирувајќи ја топката огнена што удира во мирните вијуги на неговиот мозок.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Во него се мешаа безброј чувства, го кинеа, риеја по неговиот мозок, се бореа меѓусебно за превласт.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Без обзир на нашата свест за бесконечното, истовремено го задржавме и потполното чувство за секојдневните работи... COLD TURKEY 3 Не бенигна жед Која работникот го повикува на вино: Ниту жедта на телото (Иако со лудост проколната) Кога устата е полна со песок И очите слепени, и ушите Ја мамат душата да слуша Вода, вода на дофат од раката, Кога човекот ќе ги забие ноктите Во своите гради, и ќе пие крв Иако веќе се потсирува и мати Додека со јазикот дотекува со нејзиното течение, Неговиот мозок се врати во детството. 110 Margina #10 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Чувствуваше како неговиот мозок се исполнува со зовриена жива.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)