негов (прид.) - канџа (имн.)

-Добро, ова го сфатив. Но, се плашам од јастребот, силно ме гребат неговите канџи.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Кога глушецот почна поцврсто да лази, мачорот сигурно почувствува дека на глушецот му беше доволна таа лажна слобода, и дека беше доволно повторно да живнат за да може посилно да го почувствува следното зграпчување на неговите канџи, и затоа одеднаш ја замени здодевноста со грчење на мускулите и се нафрли врз животинчето и, со возбуда на целосно ново запленување, го зграпчи.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Во себе сѐ уште беше волк кој беше дојден по пленот кој се оттргнал од неговите канџи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Жалам како ќе оставам тебе друг да гледат, друг да галит, — рече тажно Адем и се изгуби во пијанството, та почна да 'рка на миндерлакот, а Катето се искуба полека — полека од неговите канџи и напрсти, назаднички, излезе од одајата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)