негов (прид.) - исчезнување (имн.)

Можно е, пак само претполагајќи, и пак потпирајќи се само на општите историски податоци, зашто конкретни, веќе видовме, нема, дека Солунското кралство односно Латинското, во времето на Бонифациј Монфератски, во 1204 година, кога го завојувало и овој дел на Македонија, со поткуп, со принуда, или на превара претците на денешниве жители на Потковицата ги правело во католичка вера, но по неговото исчезнување од исторската сцена, нивните потомци, во текот на времето, одново се вратиле на православни верски традиции, а како драг спомен на своите претци, и на тие можеби добродетални времиња, ја запазиле и ја честуваат Латинска Црква?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
За неговото исчезнување, оние малкумина кои добро го познаваа, молчеа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но сепак, неговото исчезнување го најавуваше почетокот на крајот на големото семејство со кое тој го мина спасоносниот Рубикон на егзилот!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Последното патување со бродот Галеб беше во 1979 година, една година пред неговото исчезнување...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Југославија, неговата творба која вештиот владетелја одржуваше со својот владетелски инстинкт и авторитет, неколку години по неговото исчезнување заличуваше на долговечен чинар кој умира дел по дел.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И така Тито со Галеб патуваше четиринаесет пати, посети 18 земји на три континенти - Европа, Азија и Африка.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Неговите исчезнувања се објаснуваат на стотици начини, трансформирани во фолклор, успивни приказни, суеверија...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Некои го поистоветуваат со Дракула, некои со Бетмен, некои (како славниот г. Лакан) со самиот принцип на празно или неодредливо (јаз во „јас”)...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Никогаш го немавме слушнато Татковото кажување за причините на неговото исчезнување.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)