негов (прид.) - идење (имн.)

Се прибра и правејќи дека не го тревожи многу неговото идење, го погледна под око: - Јас ли? Мече. А ти ?
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Мајка од далеку, по чекорите, го насети неговото идење.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Затоа сега Бојана се изненади, се возбуди и се исплаши од неговото идење.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Со неговото идење, земјата започна да испарува, да шири мирис на темјан, на блаж; пупките на дрвјата се отворија, пуштија крилца како инсекти - чиниш ќе полетаат; се роеја во разновидни бои и со шаренило го искитуваа селото; небото зафати да се крева што можеше повисоко; блескаше сонцето чисто, биљурно.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Секоја година за време на училишниот распуст чичко ми се враќаше в село, а неговото идење ние децата го очекувавме како најголем и најсвечен празник.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)