негов (прид.) - замине (имн.)

Освен тоа, него го разјадува и помислата потекната од едно матно, никогаш неразјаснето сомневање, дека Лила нешто пред неговото заминување од нивниот дом во престолнината, почна да го изневерува.  Откако се зедоа, тие двајцата водеа удобен живот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Се прашувам и ден-денес.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
При разговорот на Черчил со раководителот на СОЕ, Далтон, непосредно пред неговото заминување во Каиро, истиот му рекол дека негова задача е да ја „запали Европа“.6 Едно од прашањата кое претставувало посебен проблем за СОЕ било како да се регрутираат луѓе за работа во СОЕ од земјите на Балканот.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Кога дознала баба за бегството на сина си од затворот и за неговото заминување во Цариград, се радувала и плачела.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Со неговото заминување, повторно стана проблем четвртиот партнер за покер.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Помислувајќи на својата мајка, па на Ататурк и на средбата со него, тој чувствуваше дека, со откривањето на битолските сиџили, им се оддолжил на обајцата, со своето враќање од Цариград, откако не го прифати предлогот на создавачот на нова Турција да ја продолжи својата судиска кариера во Цариград и откако на мајка си никогаш не ѝ ја откри причината зошто го напуштил градот на Босфор засекогаш, во времето кога таа веруваше дека ќе ѝ се оствари сонот за неговото заминување...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но градот беше, пред неговото заминување, како и пред неговото пристигнување, ако не и како за време на неговото присуство, редок како и обично.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Но и по неговото заминување, а и потоа, доцна ноќта, кога си легнував, не можев да се ослободам од звучењето на пораката што ја беа оставиле зад себеси тие многу обични зборови.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ИВАН
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Понекогаш влегував таму, гледав во испразнетите полици на кои до пред некое време, испомешани, лежеа неговите книги и алишта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во таа вечер на неговото заминување имаше нешто надреално – таа речиси среќна исповед на мајка му, додека очите ѝ блескаа како што никогаш дотогаш не беше видел.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Имаше пресметано дека од неговото заминување во војска досега помина точно една година.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Па, сепак, во тоа што Јанечските го кажуваа за Бошета и за ајдутинот само донекаде можеше да се верува, само дотолку што навистина Боше нивни беше заминат од Потковицата, што навистина, себап со неговото заминување, Тахир бег Јаузоски се стори со царски коњ, и што навистина едно чупале, дотогаш ни видено ниту чуено, преку ноќ се најде и остана да живее кај Јанчевци и во Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Гитарата беше ставена во торба направена од зелена патка, а ако го сфатите ова значење, веднаш ќе ви текне дека Сем Галовеј беше Последниот од трубадурите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Исто како што доаѓањето на Сем Галовеј на некој ранч, камп или куќичка меѓу реките Фрио или Браве дел Норте предизвикуваше радост, така неговото заминување предизвикуваше тага и мака.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А Петрович, по неговото заминување, уште долго стоеше со стиснати усни без да се фати за работа, задоволен со тоа што и себеси не се понижил, а не го изневерил ни шивачкиот занает.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но желбата за враќање веднаш му спласнуваше кога ќе помислеше каде да се врати: во текот на овие години по неговото заминување му изумреа и мајка му и син му, татко му загинат на фронт, а со жена му Видуша оставена толку години сама, како да продолжи живот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Албумот започнува со сликата од неговото раѓање, па слики од детството и младоста сè до неговото заминување, потоа меѓу нив наредени се слики од сето негово семејство.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Сликата е направена само неколку месеци по неговото заминување во партизани, а до неа се гледа друга слика направена по неколку години, по ослободувањето на Скопје, кога одел на Сремски фронт.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
По неговото заминување, нејзе повторно ѝ се поврати главоболката, нервозата, несоницата и одново полнејќи се со јад и гнев, фрлаше искри од очите, крикаше како птица грабливка, се загалцнуваше на пола збор од лутина и сѐ повеќе го повраќаше поранешниот изглед и држење облекувајќи се во панталоните и чизмите, во елечето од кучешка кожа и плускајќи со камшикот и сѐ повеќе стануваше несреќна и зла.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Таа како да беше жртвуваното чедо на битолскиот валија Исмаил, пред неговото заминување во Турција со многубројното семејство, оставена да биде втора жена на мојот дедо вдовец во Подградец, гратче на албанската страна на брегот на Охридското Езеро.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Од сѐ што беше останало со години негибнато во Татковата библиотека, големата работна маса, несразмерна со големината на со­бата, и другиот мебел, рафтовите со Татковите книги, со истиот распоред од денот на неговото заминување, жол­тата ламба, неколкуте речници на работната маса, лупите, старата машина, речиси со потиснати букви поради дол­гата употреба.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Што се однесува до неговата поезија, се сложувам со она што е пишувано за неа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А таа средба беше два-три дена пред неговото заминување во нигдината.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Веста за втората смрт на братучедот Благоја тетка Боса ја прими набрзо по неговото заминување на Сремскиот фронт.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ако ме прашаше уште вчера како би го поднела евентуалното негово заминување веројатно не ќе ги спомнев зборовите: потиштеност, тага, или нешто слично.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ангелчето му довикуваше, а тој беспомошно да ја скрши пречката со претешката рака, беше приморан да го проследи неговото заминување.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Имав многу причини да бидам задоволна поради неговото заминување.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А и веќе реков, ми беше мило што желбата му се остварува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)