негов (прид.) - дело (имн.)

12 Види С. Жижек, Метастазе уживања, стр. 110. Маргина 37 181 xxx Слична инспирација, но овојпат извлечена од „вистински“ порно­графски имагинариум покажува сли­карството на Marcus Harvey (р. 1963).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Поврзувањето на уметноста и порнографијата во неговото дело е витално не само на ниво на репрезентација, туку и во самиот модус на настанување на слика.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во богатото и разнородно книжевно дело за деца и млади на Ванчо Николески, во недоброј убави и толкупати недоречени и незавршени страници од писателовата идеја и мисла, по неговиот знак на препознавање „Волшебното самарче“, секако и романот „Гоце Делчев“ е во редот на оние негови дела по кои ќе го познаваме и помниме.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Таквите литературизирани судбини во одделни литератури имаат своја богата традиција и претставуваат долгорочен национален интерес и системска програма во творештвото.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Фројд би имал објаснение за ваквото држење, но не кревам поглед кон неговите дела десно на полицата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но дури и посетителите коишто одлично го познаваат неговото дело и живот, наоѓаат дека инсталацијата е помалку okno.mk | Margina #15-16 [1995] 91 неразбирлива.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Остатокот од тие „забелешки” го собраа оние кои што се грижеа за неговото дело и ги објавија по неговата смрт.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Арена понекогаш ја опишуваат како колекција на визуелни документи од Бојсови објекти и перформанси од 60-ите и раните седумдесетти.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Витгенштајн ја вообличил оваа расправа од збирката на бројни философски „забелешки” кои ги собрал во текот на војната.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Поради особено важното место коешто Крлежа го зазема во тоа културно наследство, поради неоспорниот углед што го има Станко Ласиќ како општопризнат првокласен хрватски интелектуалец, поради несомнената упатеност на критичарот Висковиќ, но и поради нескриеноста со која се врши манипулација со тоа наследство (во истото интервју на Висковиќ дознаваме дека мислата на Крлежа е вградена во програмските темели на владеачката партија, а исто така и за идејата на Виктор Жмегач за чистењето на Крлежа од политичките импликации во неговото дело), Ласиќевото промовирање на починатиот Крлежа во советник на Туѓман станува дрзок предизвик за цела една генерација која во критичкото пресметување со традицијата и со нејзините самопрогласени чувари и толкувачи допрва мора да се избори за својот сопствен интелектуален идентитет.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Но тоа за мене сепак беше нужна потврда за да го следам неговото дело.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Пешов инаку работи и компјутерска анимација, а познат е и како еден од дизајнерите на опасното сурф-списание Маргина (славната продупчена ВР-Маргина е негово дело).
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Меѓутоа, критичарите на Арчимболди кои со многу тешкотии успеаја да ги пронајдат сите негови дела не можат да се согласат околу судот за намерите на Арчимболди.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Значи, погрешно е во неговото дело да се бара нешто “повеќе”, како што обично премногу нешта се трупаат и во делата на Пикасо.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Но сега ќе се обидеме да согледаме еден друг аспект од неговото дело.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Современиците на Арчимболди неговото дело го карактеризирале со изрази што се употребуваат и денес: “Ingegnose bizzarie”, “meraviglia”, “invenzioni di stupore”.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Ако е жив авторот и уште тука, па да викне тура не само за главната маса со режисерот туку и за споредните со епизодистите; па и тогаш, повеќе за него одошто за неговото дело.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
За миг нејасната пајажина, која тукушто се стопи, повторно се запени за да го изолира од свирепоста на неговото дело.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тоа било повод тој да стане познат во Америка и неговото дело да го привлече вниманието на пошироката американска јавност.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тогаш Христов на Колишевски, со помош на авторот на овој текст, даде писмена изјава одобрение до сите македонски издавачи на сите оние места каде што во неговите дела стои „Бугарин“ и „бугарски“ да бидат коригирани изменети во „Македонец“ и „македонски“.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
А и самиот уметник допринесол во конфузијата околу неговите дела, изјавувајќи дека интерпретацијата на секое негово дело треба да се смета за интегрален дел од самото дело.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
“Tu m” останува едно од визуелно најатрактивните дела од опусот на Дишан, дело чија драматска композиција и залажливиот илузионизам прават од него пригодна завршница на делот од кариерата на Дишан во кој тој се бави со сликарство, зашто по ова дело тој реши никогаш повеќе да не слика.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Текстот што следи истовремено )))Ƨƞƚ е коментар на изложбата во Венеција и осврт на односот меѓу приватниот живот на Дишан и темата на сексот во неговото дело.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Правени се некои чудни анализи кои зборуваат повеќе за самите нивни автори отколку за Дишан.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Френсис Њумен По повод минатогодишната изложба во Палацо Граси, авторот открива некои досега необјавени биографски податоци за Марсел Дишан.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Но аспектот на ова негово дело кој ќе изврши најголемо влијание врз уметниците на поп-генерацијата е прикачувањето на одредени предмети на површината на сликата: клинот остава впечаток како на него навистина да се закачени делови од облека, трите вистински безопасни игли се чини како да ја закрпуваат илузорната пукнатина на средината на композицијата.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Меѓу плодното и ценето дело на академикот Харалампие, почесно место зазема комплетот за Поетот - четири книги во тврд подврз, во кои неговото дело е стручно осветлено од историски, духовен и егзистенцијален аспект.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Рецензијата, го измазнив гласот, што ќе се обидам да ја напишам: ќе биде само недостоен, блед одглас на суптилната вредност на неговото дело.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
„Да му се одземе на еден народ човекот кого го слави како најголем меѓу своите синови – не е нешто што човек радо и лесно ќе направи, особено кога и самиот му припаѓа на тој народ”; така почнуваше „Мојсеј и монотеизмот“, и со таа реченица брат ми ја имаше кажано целта на тоа свое дело: да го одземе Мојсеј од својот народ, да докаже дека Мојсеј не е Евреин.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Секогаш потоа кога ќе се сетев на разделбата и на раскрварениот прст на брат ми, помислував на неговото дело “Мојсеј и монотеизмот”, кое во ракопис пред заминувањето ни го остави нам, на своите сестри, веројатно плашејќи се да не го изгуби својот примерок од ракописот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Уште од раната младост имаше решено својот живот да му го посвети нему; нејзиното секојдневие се сведуваше на средување на она што доктор Фројд го напишал, консултирање околу неговите пациенти, организирање на неговите работни патувања, помош околу справувањето со болестите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И кога ја видов внука ми неколкупати заедно со таа зрела жена, со Лу Саломе, имав чувство дека Ана во неа ја открива таа благост, таа веселост, таа способност животот да ѝ го направи поубав и повесел (иако на никој друг Лу не му изгледаше ни блага, ни весела, ниту способна животот некому да го направи поубав и повесел), и можеби и самата Ана сакаше на Лу да ѝ го направи животот поубав и повесел, но ја спречуваше тоа што живееше за животот на својот татко, а претпоставував дека по неговата смрт смисла на нејзиното постоење ќе ѝ даде грижата за неговото дело. Неговото бесмртно дело.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа големо читателско искуство сега е видливо во неговото дело.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Народот што минуваше крај него застануваше и со восхит гледаше на неговото дело, но тој не го забележуваше.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Утредента народот со љубопитство се крена и во толпи тргна кон дворот на скулпторот, кај неговото дело; повторно да го гледа и повторно да му се восхитува.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Мнозина го видоа неговото дело, мнозина беа со блесокот озарени, дури омаени.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Балабанов заминал на студии со насмевка на лицето и со восхит кон Гоцета и неговите дела.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Со тоа, велат познавачите на неговото дело, писателот не апелира како Русо да се вратиме кон природата, туку само потсетува, па ќе напише „Светот што го создал човекот, исто така, е природен“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Кога би знеле дека големиот дубровнички комедиограф и поет, Марин Држиќ, е роден во 1508 година, на нас, почитувачите на неговото дело, не ни останува ништо друго освен во 2008 година да направиме нешто со што ќе ја потсетиме театарската јавност на неговите литерарни вредности и покрај петте поминати столетија.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Почитувачите на неговото дело, во изјавите после напуштањето на светот на живите, ќе наведат: „Момо Капор навистина многу знаеше.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И покрај тоа што признал дека е под квалитетите на Томас Ман, сепак, тоа не била единствената причина поради која се нафатил да го драматизира неговото дело.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Го обожувал Гете и неговото дело, затоа и посакал да се сретне со него.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
На крајот, кога се запозна со ансамблот (со старите и младите, уморените и орните за работа) им кажа дека театарот има прекрасно бифе, а потоа го додаде и тоа дека Оскар Вајлд е негова стара болка и дека е многу среќен што ќе го инсценира неговото дело „Важно е да се викаш Ернест“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Парадоксално, безличен е токму затоа што во себе го впива секој лик кој ќе му се испречи на патот, и кој на тој начин дрско му се вмешува во неговото дело: го вшмукува секој здив на децата, кучињата скитници и пирошките со сирење во Луна паркот; во замислениот нотес го регистрира секој телесен гест кој укажува на наклоност помеѓу двајца - погледите разменети на соседната маса, подолги од оние кои вообичаено се фрлаат на соговорникот колку да се увериме дека е уште тука, благиот допир со раката по нечиј грб, кој треба да внесе малку утеха во чинот на разделбата, и да влее повеќе сигурност во шансите за следна средба; се обидува да го толкува и најбесмисленото дрдорење на водителот на утринската програма и со внимание да ги следи соопштенијата за безбедноста на патот; во себе собира сѐ, како фрижидер за длабоко, како количка на старо купувам, како црна јама...во сето тоа барајќи некаков заплет, некаква приказна, некаква смисла.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Всушност, тоа е суштината на неговото дело: “Колку што ми се допаѓа идејата да бидам новински стрип цртач кој има дневен стрип што се појавува и се развива и има широка публика, и оди понатаму и сите го сакаат - и многумина од моите омилени цртачи го прават токму тоа - јас не сум создаден за тоа.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Неговото дело е вистински уметничко кога е “без-умно”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
По мајка Англичанец, така што од дете ги говорел паралелно шпанскиот и англискиот јазик.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Според неговите дела се снимени неколку филмови.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во неговото дело се поврзани аргентинскиот и европскиот дух и поглед на светот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Втората книга ги открива потеклото на ликовите и на приказните од Сто години самотија, На полковникот нема кој да му пишува и Хроника на една најавена смрт.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Од 1946 година, па сè до крајот на шеесеттите години, и покрај рехабилитацијата, неговите дела не се печатат.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Неговите дела генерално се определуваат како дел од јужноамериканскиот магичен реализам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но, во 1946 година сепак е исклучен од Сојузот на писателите, по објавувањето на расказот Авантурите на еден мајмун во списанието „Ѕвезда“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Еден од најистакнатите и најчитаните германски писатели на ХХ век.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во врска со тоа, во една маргинална белешка за Boite Verte тој сомничаво напишал: „Да се редуцира годишното производство на редимејди (?)“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Го презираше повторувањето, принцип што се провлекуваше низ сите негови дела, зошто тоа е клуч за раѓањето на вкусот, и поради тоа лесно би можело да ја упропасти онаа апстрактна замисла каква што е концепцијата за редимејд, која треба да биде неоскверната и оддалечена од сферата на сегашните или идни теории и формули, „што се темелат на повторувањето“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сосема е можно тоа да стане дел од неговото дело, а дури и прашање на честа, да не избира во поглед на основните извори за неговиот материјал.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Она што ни останува е да ја играме играта на која Дишан нѐ покани, да откриваме во неговото дело уште многу убавини кои иднината ги чува скриени.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Но познат е фактот дека во библиотеката на Иса Бег џамијата во Скопје се наоѓале коментарите на Фузули на делата на славниот мудрец и татко на медицината Хипократ, дури еден век пред да започнат да се преведуваат неговите дела на латински јазик.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски беше фасциниран од овој податок, просто не му се веруваше.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Доколку Чинго го прави тоа неговата интенција се остварува во неговото дело.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Сеедно какво беше времето, сеедно каков беше ветрот и снегот, можеа и илјада бури да зафатат сега него ништо не можеше да го оддели од неговото дело, тој упорно издржуваше во својата таинствена работа.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Непочитувањето на правата за заштита од плагијаторство, фалсификат, недозволена дистрибуција и печалење на сметка на еден писател, музичар, артист, режисер или сликар значи непочитување на тој автор и на неговото дело.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Кисело грозје Јужниот Словен сѐ уште се наоѓа во состојба на една нераспознаена психичка инверзија, за што сведочат и сите негови дела направени деновиве.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Остана за вечнини неговиот музеј на животот, да сведочи не само за неговото дело, туку и за вечноста за животот на Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Имаше во тие тешки сталински денови, кога со интелектуалците лесно можеше да се пресмета штотуку создадената работничка класа со неуките, ограничени секретари на чело, една тивка, ненаметлива, но сеприсутна солидарност од сите страни со Игора Лозински, со неговото дело и со мисијата на Цветана Горски.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Игор Лозински сакаше да ја заврши својата голема исповед, пред своите балкански пријатели, да ги каже своите големи тајни за егзистенцијата на ова Езеро и на луѓето околу него, да му го пренесе на Цветана Горски својот морален тестамент, надежта на продолжувањето на неговото дело и вистина, а на Татко да му ја открие пошироката смисла на натамошното следење на патот на јагулите во потрага по излез од својот егзил.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сметаше дека само неговиот ученик и наследник, Цветан Горски, беше достоен да го продолжи неговото дело.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Неговите дела го зацврстуваат сидеричното време и бесконечниот простор во затворен уметнички предмет.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Неговите дела се нарекувани „холограмски” или „фрактални”, што значи дека секој параграф може да содржи во себе компресирани секвенци што се откриваат и рециклираат во подоцнежните верзии.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Веќе Ромер и Шаброл имаа темелно согледување дека кај Хичкок „содржината” непосредно се изразува преку артику­ла­ција на формата, но, од друга страна, денес сепак некако passé изгледа основано­то но веројатно претерано нагласување на католицизмот во неговото дело.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Само мислам дека неговото дело досега сериозно било потценувано, дека е важно да му се даде неговото вистинско место меѓу првите.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Треба да се споменат и две понови книги кои не расправаат исклучиво за филмовите на Хичкок, туку донесуваат продлабочени анализи на одредени аспекти на неговото дело, кои денес станаа речиси неизбечни референци: PASCAL BONITZER, Le champ aveugle, Caiers du cinéma / Gallimard, Paris 1982.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Негови дела се преведени и објавени во САД, Англија, Романија, Грција, Словенија и Хрватска.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Имаш право кога велиш дека еден таков поправеден свет им се укажувал пред очите на оние што биле спремни да ѝ се спротивстават дури и на смртта.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А кога веќе е создаден тој синџир на проклетствата човекот се решил најпосле да го осуди злото, и тоа јавно, но притоа заборавил, дека синџирот е негово дело, а тоа значи дека и вината е негова.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Господи, сине, ние можеме само да се надеваме дека ќе му појде на човекот од рака да го искачи некогаш на тронот она, поубавото, она што секој ден го повторуваат вашите големци.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
На крајот на 20. век неговото дело е поактуелно од кога и да е.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ова го прави исклучително тежок за интерпретација.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Малку по малку, разбирањето на неговото дело ја поприми формата на лингвистичко разбирање.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ова е вистинито во двојна смисла.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во овој напис јас нема да се обидам да го разгледам целокупното негово дело, туку само оној философски дел што е поврзан со темата за одредливоста на смислата (иако, дискутабилно, ова е централниот дел од неговото дело).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ве прашувам. (Имам книги за неговото дело, но никогаш не се мачам со тоа да ги прочитам).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Независно од егзистенцијалните проблеми на Руската уметност, оваа игра со зборови сведочеше, кон крајот на 80-тите години, за метаморфозата што ја направи уметничкото искуство на Бојс.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Првата смисла е онаа во која неговото дело се испречува пред традиционалната поделба помеѓу философијата И литературната критика.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
“Кога тие расправаат колку неговото дело е поврзано со претходните философи” тие главно ја истакнуваат неговата критика на Западната традиција.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Постмодернистите сакаат да веруваат дека Деридината мисла прави остар прекин со традицијата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Чувството што може да се добие од литературата е дека, да ги искористиме зборовите на Кристофер Норис (Christopher Norris), постмодернистичките текстови се “како ништо останато во модерната философија, и навистина претставуваат предизвик за целата традиција и себеразбирањето на таа дисциплина”.2 Јас се залагам за тоа дека карактеристиките што им се заеднички на Дерида и на традицијата се помногубројни и позначајни одошто обично се признава.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Волјата за извојување победа над рускиот комплекс на инфериорност се јави како зачетник на проектот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Што е подосадно од Марсел Дишан?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Поради овој разлог, јас не сум сигурен дека сум го разбрал.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Неговите дела се литерарно бомбардирање со невидена разорна сила.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Понатаму, делото на нашата уметност не е само наше, туку му припаѓа и на противникот кој е тука до крај.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога ќе умре Добре, најдобриот човек на светот, неговото дело го продолжува неговиот прв син, Добре Втори, најдобриот човек на светот.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
За секој писател најнепосредно зборуваат неговите дела, па затоа да ги слушнеме нашите рецитатори и литерати!“ ја отвори средбата Теми - возбудена, но без грешка.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Токму таа скромност, спремноста секогаш со насмевка да се прифати своето (секогаш мало) место во светот, му го дава на Кејџовото дело оној нежен тон на ведрина и радост, квалитет на нешто вистински хумано, блиско без сентименталност и патетичност, што е можеби негова најособена човечка карактеристика и специфичност на неговото дело.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
- Да, браќа, - продолжи директорот, свесен за превидот, - вие ќе се вклучите достојно во прославата во која нашата Партија на трудот, нашиот народ ќе ја покаже големата љубов кон великиот Сталин и почитта кон неговото дело, во името на целиот пролетерски и работнички свет.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Кој сум јас за оваа машинерија за создавање непријатели, за да се осмелам го „рехабилитирам најголемиот албански непријател во историјата”, дури да го бранам неговото дело во докторска дисертација?
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ние сме повикани пред историјата да исправиме една голема неправда што му е сторена на нашиот маршал Сталин: зошто, како што ви е бездруго познато, сите, од до вчера братските комунистички партии, неправедно му свртија грб на Сталин и на неговото дело.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Татко умешно го криеше својот ракопис, ниту Мајка не знаеше каде го чува, но тој во долгите разговори ни изнесуваше дозирани содржини од неговото дело на животот и во одбрана на животот...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Џон Апдајк го завршува својот есеј „Писателот како библиотекар“ со следното размислување: „Со Борхес, ние се преместуваме од онаа страна на психологијата, од онаа страна на човечкото, и се соочуваме, во неговото дело, со еден атомизиран и празен свет.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Неговото опело во катедралата свети Петар и неговата смрт во Женева беа метафори за тој солипсистички живот: Борхесовото место на престој не беше светот во постојан метеж, туку уредните одаи на Библиотеката. (превод: А. Б.) Margina #32-33 [1996] | okno.mk 221
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Неговата неприкосновена искреност, за добро и за зло, го покрива целото негово дело и ги прави достоинствени дури и неговите најголеми гафови. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 235 Риверс никогаш не е помалку од потполно вклучен во задачата што си ја поставил: да го украси своето доделено место во историјата на уметноста со толку многу незауздано изобилство колку што самиот може да поднесе.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Риверс е роден во 1923 година, во Бронкс, Њујорк.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Го менува во Larry Rivers во 1940 година, кога почнува професионално да се бави со музика, свирејќи со Џез групи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Вистинското име му еYitzroch Loi- za Grossberg.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Можеби уште од Лукрециј поетот толку неотповикливо не ги чувствувал луѓето како случајности во просторот”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Хронологија на животот и работата на ХОРХЕ ЛУИС БОРХЕС 1899.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од непознати причини, Павел Шатев фигурирал како втор обвинет, иако меѓу живите гемиџии тој бил најпознат, а неговото дело најпознато и најнеспорно.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Со своите акции Сарафов создал впечаток кај европските влади и јавноста, и одделно во другите две соседни на Македонија држави, дека сѐ што станувало во Македонија, сите подготовки на угнетениот народ за отфрлување на султанскиот јарем, се негово дело.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во таков случај, како соработник на атентаторите, Гарванов ќе одговорал за истото дело како и гемиџиите и ќе бил суден од истиот Вонреден воен суд и неговото дело немало да се префрлува во цивилен суд.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)