негов (прид.) - гранка (имн.)

Порано, во последната Голема војна, тука, на Молитвена Вода, и во најнеочекувано време во денот и годината, среде пеколно лето и среде зима, на полноќ, среде јасник, гореа свеќи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Над густижот се разгранува див орев, на неговите гранки и на капините наоколу скапува разна облека, машка и женска, и според везот празнична, а внатре, во густижот, во една спила, се таи, во усама, Молитвена Вода. спилата целата е исчадена и искапана со восок, а од кладенецот, место бразда, прудолу низ шумата и низ полето, спрема наслебата во Потковицата, води добро разгазено патче.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Вие на тоа дрво ќе му ги припишете вашите страсти, вашиот копнеж или вашата тага, цвилењето на неговите гранки, нивното повивање, ќе станат дел од вас, вие ќе се поистоветите со тоа дрво”.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Сино-бела пеперутка леташе околу еден црвен цвет. Се препелкаше низ неговите гранки.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Секое дрво може да роди толку колку што неговите гранки можат да поднесат тежина.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Колку беше големо ова дрво пред нашава куќа, прашав бидејќи бев утврдил дека веќе не се сеќавам, но скрив оти мојата сенка шеташе по неговата гранка. Оревот, праша татко ми?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Црни како катран, гранките блескаат под месечевата светлина додека сите канЏи на малите посуми гребат каде што ниту ги слушаш ниту ги гледаш.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сакаш неколку миленичиња? Пази си ја косата. Тие би можеле да ти влезат во косата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Да го отворам ли прозорот?, праша брат ми кога ми дојде на гости.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Осум, девет, десет такви, безшумно шетаат низ мистериозното дрво и неговите гранки, целите испаничени.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)