Нив ги одбиваше неговата гордост, неговиот инает, сѐ посилната ароганција, чијшто ветер в лице не го доживуваше како отпор на средината, туку како виор на својата прва слобода... Како што и почна да му зборува: таа не беше среќна тука.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Исто така покажуваше покорност и благодарност, нешта што одговараа на неговата гордост и на неговото родовско достоинство.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Со сета женска интуиција чувствуваше дека тој веќе не нуди ништо добро за нив.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)