негов (прид.) - вознемирен (имн.)

Замислете си ја сега збунетоста на еден поединец кој сериозно смета дека никој не е повикан да суди и да пресудува за неговите радости како и за треперењата на неговата вознемиреност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Па и да е така, (а сите знаеме на колку се начини вознемиреноста може да се манифестира), па дури и да се обидеше ова свое однесување да го искаже и со зборови, јас и тогаш неговата вознемиреност немаше да си ја објаснувам само со смртта на мајка ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Навистина ми се привиде дека Жолтко е исправен пред скротувач чии што зборови ја разгоруваат неговата вознемиреност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Возбуденоста е разбирлива појава во ваквите околности.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Беше убедена дека неговата вознемиреност се должеше на тоа.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Само што сакаше да го праша за причината на неговата вознемиреност, некој тропна.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)