Долго време не можеше да ги чуе да поминуваат крај неговата бука за да го извика тоа по нив.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Волците пиштеа на десетина чекори од неговата бука.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Помисли дека и на сите нив им беше доста прогнувањето околу неговата бука.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И додека се грееше на својот оган, што се загнездуваше добро на неговата бука, дури и потплуснувајќи исто онака весело и пријателски, како дома, тој почна и да разговара со својот сосед.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Па тоа беше токму тој, ваков спружен врз нивната носилка и безволен за секакво движење, останат на средпат и таму капнат сѐ додека не дошле овие четворица луѓе, што не сакале да го остават таму, на неговата бука; го нашле таму и сега го однесуваа со овие свои тивки, претпазливи чекори, молчеливи и заздишани.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беа многу поприродни и повистинити од него сите тие дивинки, што прошмугуваа затрчани недалеку од неговата бука.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)