ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Дома остана само помалото негово братче Мице.

Постариот син на вујко ми Вангел е крстен по неговиот брат Ѓорѓи.

Пармиџанино и неговите браќа по стил, во спротивност со виталното изобилие на Леонардо, уште на почетокот доаѓаат до крајот.

Излегоа и неговите браќа, па и тие постапија така...

Дури и во неговата родна земја, во која не му се приклони на фашизмот, во периодот на сталинизмот, сакаа да му организираат заседа, односно стапица, откако го ликвидираа неговиот брат, поради англиската врска, да го судат и него поради антисталинизам, поради ревизионизам и што ли сѐ не беа спремни да измислат, во еуфоријата на големите ликвидации, во таа бесна синдромска фаза на саможртвување и на самоуништување.

„Овој плати за Караман!“ - мислеше. „Не стигнал далеку, а сигурно и неговите браќа му помогнале да го заврши животот. Го распарчиле некаде во коријата.“

Во истиот миг стана и тој, го досигна одликувањето од перничето и застана пред Софронија; пред да му го обеси одликувањето на гуша, му соопшти, не без искрено сочувство, дека неговиот брат носителот на спахиската титула, Георгие Акиноски - Алах да му ја направи миризлива земјата - загинал во бојот со Австријанците.

Како што Татко не остана во Цариград, на Исток, така и неговиот брат не остана во Лондон.

Френк ги забележуваше малите нешта, на кои неговиот брат, поради расеаноста, забораваше да им обрне внимание.

Без никакви формалности, обраќајќи им се на Даниел и на неговиот брат, кои го ѕидаа внатрешниот ѕид, таа директно ги замоли да ѝ ги заѕидаат нејзините добри мисли во тулите на таа куќа.

Таткото на неговата мајка бил сликар, неговата мајка исто така. Обата негови брата, Гастон (1875) и Рејмон (1876), се откажале од студиите по право и медицина и се посветиле на сликарството.

Овој пат „Маргина“ Ќе се обиде што повеЌе да го осветли токму животот на Дишан. Првиот текст е пренесен од германскиот часопис Art, а вториот текст е понов, по повод минатогодишната ретроспектива на Дишан во Венеција, и објавен е во Art in America.

Молбата му била задоволена, но Наум, во знак на “благодарност“ му раскажал на Стефан дека Марко - “бакалот“ на дуќанот од кој бил ископан каналот до темелите на Банката, бил скриен во куќата на неговиот брат, служител во Егзархиската гимназија.

Треба да се забележи дека Наум живеел во истиот дом заедно со Марко и со неговиот брат Христо!

Кога разбрануваната маса во Ефес конечно се смири, не заради верата во Бога, туку заради стравот од Рим, повторно, по којзнае кој пат омален со духот од тага поради тесната врата кон Спасението, која слепоста на неговите браќа ја заклучуваше и ја замандалуваше со своите идоли од злато и од сребро наместо да ја отвора со својата љубов, тој повторно замина за Македонија.

Затоа, смирен во својата тага поради нивното неразбирање, се помоли пред Агрипа (чие срце исто така омекна побргу од срцата на неговите браќа) сите да станат такви како него, Павле, не робови на својата суета, туку слободни во својата вера, слободни по дух, без окови на рацете.

А неговиот брат, овој шо беше богатиов, бидејќи бил многу завидлив, откако овој почнал вака, оти се збогатил така речено, му одит секоја вечер каде него и само му поставуват прашања: - Како напрај ти, шо напрај с' ова работа, откај се збогати оволку, откај ти се овие пари? - го прашуват него.

И сето време тој чувствуваше дека е и право, и разбирливо, она, за што живееше неговиот Брат.

Та тоа беше навистина неговиот Брат.

Празнуваше од тоа, беше среќен, што таа вистина, која сега веќе беше и негова, има и такви апостоли, како што беше неговиот Брат.

Сите тие селани вечерта добро го разбираа зборувањето на неговиот Брат, тоа ги тераше да се ломат во себе, но, како за несреќа, таа вечер ниеден не се призапиша во задругата; се разотидоа пак молчејќи по сокаците, а Змејко го зеде својот Брат кај себе, го одведе дома.

Да, тоа беше оној негов Брат. Она момче, мислеше, а после и оној човек.

Тој ги испрати двајцата, но остана сам, ако не се сметаат семејствата на неговите братчиња и сестрички, кои го најдоа патот по различни држави во светот. 20 години го слушавте неговиот глас на Македонското радио, во една смешна емисија за иселениците Македонци во светот, а беше уредник и во весникот „Македонски иселеник“. Мојот брат!

Од што се плашеле? Бездруго од платеници на суробрадиот Али-бег што не признавал друго воденичарско господарство освен своето: па дури и на оние благолики Турци, наргиличари со среќна насмевка на алахови почитатели што не ја одобрувале неговата алчност, бегот можел да им се одмазди на некој начин; во својот долап со изрезбани арабески во дабово дрво имал пергамент за дедовски и татковски и свои заслуги во кој, со милосливост на султанот Махмуд Втори, се барало од граѓанските и воените власти да му бидат секогаш при рака, не додавајќи ги кон сето тоа легендите за неговите браќа што се истакнале во ликвидирањето на побеснетите јаничари и крџалии и пријателството што го врзувало со секакви мутеселими, кадии, кајмаками, шејови, заслужни бегови; се знаело дека во еден спор и самиот валија, државник и поет и исто толку почитатели на поетите Зати, Фузули, Наби, Вејси, набожно ги допрел со набожниот султански ферман градите, усните и челото и го прогласил неговиот стопан за доживотен праведник.

Истражувале како да се сочуваат, да останат толку колку што останале живи и пак, без караници, умно наслушнувајќи се еден со друг, се поделиле: едните мислеле дека е побезопасно да се патува дење, другите верувале дека ноќе не ќе сретнат никого дури ни на царски друм.

Ниту еднаш во животот тој не обрнал внимание што се одигрува и што се случува секој ден на улица, на што, како што е познато, секогаш ќе погледне токму неговиот брат, младиот чиновник, раширувајќи ја до таа мера проникливоста на својот немирен поглед, што ќе забележи дури и кога некому, од другата страна на тротоарот, му се подраспарале панталоните,  што секогаш предизвикува подмолна насмевка на неговото лице.

Сакаше да провери, не верувајќи му на Мануша и ја сочека онаа девојка што го пријави еднаш кај неговиот брат.

Во тоа непрекинато мачење, со мислите за Јана се мешаа и мислите за неговиот брат.

Разменивме неколку збора. Сега судбината ме донесе пред неговиот брат, во друга, обврзна функција.

Амбасадорот Диздаревиќ ми остана во сеќавање по својата тивка но продорна моќ.

Се сетив на претходната средба, во истиот кабинет, пред заминувањето, пред точно четири години со тогашниот сојузен министер за надворешни работи Раиф Диздаревиќ.

Со неговиот брат, амбасадорот Нијаз Диздаревиќ се бев сретнал пред многу години, кога мојот некогашен професор и пријател Паскал Сотировски, ѕвездогледец и добротворец од редок ков, ме одведе со себе на прием во резиденцијата на југословенската амбасада во палата кај Паси.

Зевсовата Пандора, создадена од иловица со душа на магиски ветришта го отвора ковчегот на Прометеј како жена на бог на негов брат и ги пушта меѓу луѓето злите духови - тегобноста, слабоста, лудилото, страста и порокот.

Удри неколку лајка и на новите фотки на фан страничката на неговиот брат.

Гледањето на епизодата„ А што правеа славните оваа седмица?“ во каде што гостин е неговиот брат беше неговиот омилен начин на безделничење.

Една година откако се вселија во него, прво се роди неговиот брат Мартин, а по четири години Александар.

А. ПАВЛОВНА: Мешаев велеше, дека можеби ќе дојде неговиот брат.

Ама издржа... – Но сега се на удар неговите браќа, нивните семејства!

Тој никогаш не сакаше да замине, ниту ние да зами­не­ме одовде, макар што повеќето негови браќа и сестри заминаа во Цариград.

– Ќе биде добро и тој да учи за професија која го заобиколува затворот, како и неговите браќа – рече со сериозен глас Мајка.

Сега во стаклата на неговите очи се огледува неговиот брат гавран.

Сите негови браќа и сестри заминаа кон Цариград уште во времето кога Отоманската империја се држеше добро.

Заминаа првин неговите браќа и сестри а потоа и останатите блиски.

Но, камерата не го прикажува оној што се препна, што падна на средината од патеката, а кој пред трката важеше за еден од фаворитите.

Но, веќе имаше по десет кога го создаваше „Волшебниот брег“, шеесет „Јосиф и неговите браќа“, а „Доктор Фаустус“ го почна на седумдесет години.

Тоа беше неговото семејство -- мајка му, татко му и неговиот брат.

Му се обратил на директорот на издавачкото претпријатие да интервенира кај неговиот брат во Внатрешни.

Се разјасни дека паднатото девојче што пискаше и кое доста се беше удрило, го турнало неговото братче.

Само оние кои некогаш биле деца можат да појаснат зошто денес јас не го чувствувам дождот: таа светлина во мене не доаѓа од сонцето туку: од неговиот брат - добата која одминува. * -- * Вилијам Карлос Вилијамс:„Жолтиот оџак“.

На моменти, јас помислив на Малиот Палчо и на неговите браќа од прикаската на Перо, но и на други, подраматични, наликувајќи ми како на внесување на хорот од античката трагедија во детскиот универзум.

Не можејќи да го занемарат тој факт, Амбасадата во Атина сугерирала дека било многу тешко да се изврши "трансферот на македонските Словени".

Следувал многу логичниот заклучок дека "односното население не е отсечено од неговите 'браќа' надвор од значителното грчко население во источна Македонија, туку обединето со него преку природниот пат низ битолскиот теснец и отсечено само со државната граница".

Но тој, ете, дури тогаш сфатив јас, тој навистина бил чен на сектата „Паскал и неговите браќа“, како што често има обичај да му префрли мајка ми.

Или го направи за ќајата Неби-ага, за тој да види со кого има работа, или пак за неговиот брат дервишот Керим, или за церибашата Осман-ага, негов брат од чичко - сите да се саштисаат и да речат „аферим”?

Тој, „штедриот и милостивиот Мустафа-бег”, како што стоеше во документот, „пред светлото и чисто шеријатско заседание, го изведе тужениот брат Иса-бег, гордоста меѓу заповедниците, сопственикот на големи знаења, мајданот на милоста, гордоста на државата и верата, и против него кажа дека целата задужбина, имаретот и медресата, и двата амама, селаните и книгите, зградите, нивите и бавчите, дуќаните, и сето друго - нему и на неговите браќа Иса-бег и Паша-бег им останало како заедничко наследство”.

Тој и неговите браќа имаат продавница за килими, а кој ги ткаел?!