Речиси сум сигурен дека имаше зелени очи.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Но тој не пропушти да забележи дека убаво го памети престојот на неговите борци во куќата под Сина Скала.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Цви, значи, го гледа јасно Јехуда Макаби и неговите борци за ослободувањето од стегите на грчкиот владетел, паганот Антиох Епифан како победоносно, со фанатично пламнат поглед, влегуваат во одново слободниот Дом на Бога.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
А потоа додаде: „Поправи ме случајно ако грешам.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Стиховите не ја кренале добрината, туку ја жегнале лутината. Спукале и неговите борци и соборци.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Рече дека мајка ми била интересна девојка со долга црна коса и со зелени очи.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Така се дури не го нашле самоубиен еден од тие негови борци, некој, што не можел да измолчи за сето тоа, па макар го кажал тоа и во своето претсмртно писмо, кое почнувало со она доста карактеристичното: „За ова ли се боревме...“ во бавчата, до џамијата, крај турските ќиури, со пушката, чиј што чкрапец морал да го врзе со сиџимче за палецот од ногата и дури така да повлече, бидејќи немал прирака ништо друго, освен тој долг бугарски карабин, во дрвото на чиј кундак пред тоа имаше уште една нова решка крај седумте стари.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)