Притоа, како најприфатлива се истакнува веројатноста кириличното писмо да е настанато во Преславскиот книжевен круг (Бугарија), а како негови автори се набројуваат Методиј, Климент, Црноризец Храбар, цар Симеон и други лица.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Наспроти бројните нејаснотии и разидувања, во славистичката наука е далеку позастапено и, на некој начин, поаргументирано е мислењето за предимството на глаголицата пред кирилското писмо, за кого се претпоставуваат повеќе места на настанок и повеќе творци.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
(6) Да се демистифицира алибито на делото на Duchamp за да можеме да го потврдиме неговото вистинско место, и во исто време, можеби, да се соголи она алиас на неговата личност, за да можеме да го идентификуваме со она што тој бил, тоа исто така значи да се запрашаме: од каде ова дело ја влече својата оригиналност, од каде неговиот автор ја црпе својата посебност, со други зборови, од каде така изразен прекин помеѓу тоа дело и традицијата на оние групи што создаваат иста уметност во исто време, така што ова од каде станува токму она место каде што ова дело престанува да биде оригинално за да стане изведено од некој извор, при што веќе не покажува обележја на апсолутен прекин со традицијата во внатрешноста на едно релативизирано време кое еднаш беше негово, туку на една релативистичка традиција на прекин во едно апсолутно време - времето на Историјата.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Она најмногу што може да го пружи овој дел од Хакслиевиот книжевен опус е субјективното искуство на неговиот автор, но единствено и според тоа неприменливо на други луѓе.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)