негов (прид.) - има (гл.)

Затоа и ја распрашувале: Како излегол од дома? Да не бил нешто загрижен? Дали криел нешто од неа?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И во лаењето, си велам, и во квичењето негово има нешто човечко. Едниот човечки глас што е со мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ни неговото има кој да го жнее, ни моето.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Братучед ми Методија, откако умре татко му, испофрла од дома сè што на една селска домаќинска куќа каква што беше неговата има, и ја наполни куќата со книги и семсекаков градеки џутур-мутур што во Скопје не му требал.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Слични случаеви како неговиот имало многу.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)